روز دوم عید بخاطر اینکه واسه پوشک بچه بیشتر از من پول گرفت و بقیه شو گذاشت تو جیبش باهاش دعوا کردم دوباره بیرونش کردم از خونه بهش گفتم طلاق میخوام نه مهریه میخوام نه بچه، اونم گفت حتما کسی تو زندگیته که میخوای از من طلاق بگیری بری با اون، خلاصه ازون روز شمارشو هم بلاک کردم که نه اس بده نه زنگ حالمو خراب کنه، ولی امشب دوباره یاد مهربونیاش افتادم گلدونی که برام خرید جلو چشممه یا وقتی چیزی میخواستم میرفت میگرفت الان خیلی سخته خرید رفتن با یه بچه، وقتی خونه بود شب راحت میخوابیدم بهم حس امنیت میداد، دخترم گوشی رو بهم میده میگه بابا، یعنی زنگ بزن بابا، منم بهش میگم بابا دیگه نیست، به شوهرم گفتم تا وقتی هر چی خرج بچه کردمو ندادی دبگه نمیذارم ببینیش، خودشم البته دلش نمیخواست بچه رو ببره فکر میکنه من با کسی رابطه دارم بچه رو نبره بهتره مزاحممه، اینقدر نفهمه، بهتر من که دخترم عشق همیشه ام پیشمه، اگرم میخواست ببره نمیذاشتم، فقط بلوف زدم که بچه هم مال تو، با دلتنگی کنار بیام یا دوباره بذارم بیاد خونه نمیدونم
مشکل اصلیتون چیه گلم؟؟
اخه چیشده
اول حتی بدتر بود، جلوی هیچکس احترام منو نگه نمیداشت، بعد از تولد دخترم باهاش هیچ جا نرفتم تو هیچ جمعی شرکت نکردم، وگرنه بازم فکر کنم نگه نداره، حتی چند بار گفت جا بگیر از سازمانتون بریم سفر، بخاطر خاطره های بدی که از دو تا سفرم باهاش دارم دیگه هیچ وقت باهاش سفرم نمیرم
درست متوجه شدم شما شاغلید؟؟ حتما کل خرجی خونه رو دوش شما بوده؟
بیبن گلم از روز اول خودتون اینجوری عادتش دادین دیگه، اونم گفت خب اونکه درامد داره من چرا خودمو زحمت بدم، باید از اول همچی و تقسیم میکردین
عزیز دلم باید سفت وسخت پای زندگیت بمونی گلم، نذار باباش یا خانواده ش تصمیم گیرنده باشن، زندگیت بساز کاشکی رفته بودین مشاوره.
اینطور که معلومه از خانواده ش می‌ترسه، وبی مسولیت. البته ببخشیدا گلم
همیشه میگفت اگه تو بشینی تو خونه نری سر کار من همه چی رو جفت و جور میکنم، منم هیچ وقت نمیتونستم استعفا بدم بشینم تو خونه، آخه زندگی باباشم همینطوره همیشه کار نمیکنه تو خونه اس وضع زندگیشونم همیشه بد بوده، قبل ازدواج فکر میکردم مهم اخلاقه حالا عیب نداره پول نداره، بعد ازدواج فهمیدم غیر از پول اخلاقم نداره
