منم مگه زنش نیستم چرا تبریک ب من نمیگه ولی برا مادرش استوری میزاره پروفایل میزاره
چرا این ۴ ساله ی تبریک نمیگه ب من
چرا همیشه ازم توقع داره خوب باشم وقتی خودش نیست
نصیحتم نکنین آرامم کنین
چجور میشه دیگه کم محلش کنم
نمیتونم غرورمو بشکنپ با آشنا دردو دل کنم ولی دارم میترکم دارم دق میکنم
خواهرو مادرش ازمن براش هزیز ترن
دلم میخاد سر ب نیست بچمو بردارم برم برا همیشه
ناراحت نباش مردا همشون همینطورن البته همشون ن ولی بیشترشون همینجورن..
اگه خودمو بکشم ولی نجاتم بدن میتونه طلاقم بده بچم بهم نده؟
عزیزم تو هم یه جوری رفتار کن بفهمه کارش زشته
بهش رو نده
زیادی خودتو قوی نشون نده
توهم براش ارزش قائل نشو دیگ حساب کار دستش میاد
بخدا انقدر خودمونو برای مردا حلوا حلوا کردیم اینجوری شدن
عیب نداره شوهر منم فقط برام ی دسته نرگس گرفته بود.نمیدونم چرا شوهرت وقتی هنوز وابسته مادرشه ازدواج کرده و بدتر اینکه پدر شده
