سلام
اگه یه نفر همیشه به آدمای اطراف بدبین باشه و فکر کنه همه میخوان ازش سو استفاده کنن. حتی اگه یکنفر سراسر بهش محبت کنه همه چیو میذاره کنار و فقط بین حرفای اون شخص بدنبال سوژه ای میگرده که نشون بده دارن تحقیرش میکنن و مقایسش میکنن و سنگ جلو پاش میندازن و ازش سو استفاده میکنن. و حتی یه دوست صمیمی بخاطر این افکارش نداره. و یا اینکه مدام فکر میکنه میخوای ولش کنی بری. پیش روانشناس هم نمیره جون به اونا هم شک داره و میگه اگر بلد بودن زندگی خودشونو درست میکردن!
علاوه بر اون یک زمانی شدیدا دلرحمه یک زمانی میشه عین دیوار! (یعنی😐 نه گوش شنوا نه عقل و منطق نه احساس)
حرفاش پر از تناقضه یه زمانی یه چی میگه بعد اگر اوضاع طبق میلش پیش نره دقیقا خلافشو میگه.
این ادم اختلال شخصیت داره یا سالمه؟