من 30 سالمه.6 سال کارمند دولتم.5 سال ازدواج کردم.همسرم تحصیلات بالایی داره متاسفانه کار نداره و بی مسوولیته.خونه و ماشین خودم خریدم ولی وسیله خونه و .... و یا حتی پس اندازی برای خودم ندارم چون همش خودم ب تنهایی در حال تلاش برای جمع و جور شدن زندگیم کردم.حتی تا حالا ی هزاری از خودشو و خونوادش نگرفتم و رفت و اومد هم نداشتیم تا حالا.کلااا خیلی مشکل داشتیم باهم ولی چون خانواده ها مخالف بودن من تا حالا پیش خونوادم نگغتم ک چقد مشکل داریم.انقد بی مسولیته که حتی فکر داشتن بچه رو هم با توجه به علاقه ای که داذم نمیتونم داشته باشم.تصمبم ب جدایی دارم ولی نمیدونم درسته یا نه.من 5.6 ساله دارم خرجشو میدم خسته شدم.از این که من مرد خونه ام همیشه خیلی.
ی مغازه نمیتونه بزنه؟
حق کاملا با توهه ولی طلاق گرفتنم سهمیه ای شده خدا میدونه چند سال طول بکشه تا خلاص شی
من حق طلاق و چیزای دیگه رو دارم.خودشم بگم میاد.ادمی نیس که برای چیزی بجنگه.بگی طلاق میگه باش میدم
حق با شماست ولی قبل از فکرکردن به طلاق به فکر درست کردن شوهرتون باشین .به نظرم طلاق آخرین راهه
ی بدی ک داره چون برای هیچی نمیجنگه و منم حق طلاق دارم برم ی هو کار تموم میشه.بخاطر این باید کامل مطمئن باشم از تصمیمم.ولی واقعا چیزی نیست ک منو ب زندگیم امیدوار کنه.فقط دارم عمر هدر میدم.همشم قهریم.هر قهرمون ی ماه دو ماه طول میکشه ی هفته خوبیم دوباره همون اشه و عمون کاسه
بنظرتون بیشنر از 5 ساله.5 سال خیلیه بخدا.من همیشه سرکارمو و اون سرش تو کتاب و استراحت.خستم دیگه.خیلی خسته.و متاسفانه هیییچ کس نمیدونه.با کسی رفت و اومد نداریم و دارم دق میکنم انقد ک زندگیم داغونه.تو رو خدااا بدون رضایت خونواده ها ازدواج نکنین
یه چیزی بگم مردی که اهل کار نیست تا اخرش همینه یه عمر باید بارش رو به دوش بکشی اخرشم طلبکاره.داشتم که میگم.فقط حماقت من رو نکن بچه نیار.ابدا هم چیزی به نامش نزن تا جوونی عمر و جوونیت رو غنیمت بدون .تو که خونه و ماشین داری درامد ثابت داری بجه هم نداری برای طلاق هم راحت هستی من جات بودم یک ثانیه نمیموندم
خاک بر سر من ک ازدواج کردم.بخدا مشاور اولش گفت از نکن.بذار کار و درامد داشته باشه.گفتم تحصیلات داره درست میشه.چه خریتی کردم.خجالت میکشم از همه اگه طلاق بگیرم.چیکار کنم خدا.ولی میدونم این درست بشو نیست.خ بی تفاوته ب کار.اصن دلش نمیخاد خودشو تکون بده
اخه میگن بعد طلاق مشکلات چند برابر میشه.من چ کنم خداااا.چیکار کنم.خ درمونده شدم
بلی میشه به شرطی که مشکل مالی داشته باشی حرف مردم برات مهم باشه بچه داشته باشی
ببین نمی خوام بگم جداشو یا نشو تصمیم با خودته.فقط می خوام بگم ادمی که به تنبلی و کار نکردن عادت داره و مسوولیت پذیر نیست درست نمیشه.من ازدواج کردم شوهرم کار نداشت پدرم همون موقع گفت ادمی که تا ۲۹ سالگی کار نکرده بعدا هم نمی کنه گفتم نه تو زندگی بیفته عوض میشه الان ۴۳ سالشه همونطور بیکاره ایشونم هیچ کاری رو در شانشون نمیدونن.هزارجا کار پیدا شد هرکدوم یه بهونه اورد
شوهر منم 35 ساله بخدا هیچ کارییی تو عمرش جز درس خوندن نکرده.چه غلطی کردم.بخدا مث چی پشیمونم.هر روز ده ها بار خودمو لعنت میکنم.انقددد ک من خواستگار داشتم.نمیدونم چی شد زن این بیکار شدم.خدا بهم ی توانی بده تصمیم بگیرم.دیوونه شدم انقد فکر کردم.مرسی ازت
منم مثل خودت کارمند جای دولتی و خونه و ماشین دارم.ولی دوروبرم میبینم همه کسانی که با من ازدواج کردن کلی پیشرفت داشتن من نه چون تلاش یه طرفه بوده.فقط مشکل مادی نیست.ادمی که سرکار نمیره از نظر روابط اجتماعی ضعیف میشه اداب معاشرت یادش میره به مرور رو اعتماد به نفسش اثر میزاره و خودش رو با پرخاشگری بی حوصلگی و انزوا نشون میده.به مرور ازت دلزده میشه چون اولا همیشه کنارشی در ثانی نقشهاتون تو زندگی عوض شده زنیت تو کم میشه اینها رو من بعد ۱۳ سال قشنگ می فهمم و درک می کنم ای کاش کسی به من همینها رو قبل بچه دارشدن می گفت
مرسی ازت.اره راست میگی.این که جاهامون عوض شده خیلییی بده.من ی پا مرد شدم و اون هنوز نازک نارنجیه.سر هر چیزی دعوامون میشه.نمیتونه گلیم خودشو از اب بکشه بیرون.هر جا میریم ی گندی میزنه.همه سرشو کلاه میذارن.خسته شدم.خ بی عرضه اس ک تا الان نتونسته با این تحصیلات کار پیدا کنه.خیلییی
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
