داستان زندگی من

خلاصه رابطه ام باهاش خیلی کدر شده بود هنوز عاشقش بودم ولی اون  امیر سابق نبود ! اون همه وعده وعیداش همه دروغ بود بهش زنگ میزدم پشیمون میشدم  برای عید رفتیم شمال سال تحویل زنگ زدم بهش به بهانه تبریک  خونشون شلوغ بود گوشی رو داد به مامانش که تبریک بگم چقدر تحقیر شدم زودم قطع کرد ! 

عیدم همین طور با بی مهریاش گذشت شب سیزدهم بهش زنگ زدم گفت قطع کن میگیرمت!

اینجا به خودم اومدم!! به خودم گفتم تورو نمیخواد احمق جا زده از دهم اسفند جا زده دنباله چی هستی تو اینقدر حقیری افتادی دنبالش چی داره شرایط مالیش خیلی خوبه تحصیلات داره خانوادش خوبن ؟ واسه چی اینقدر داری خودتو کوچیک میکنی بیا منو بگیر همون جا قیدشو زدم یه گوشی ان ۷۳ نوکیا داشتم خیلی دخترونه بود از بالا خاموش میشد گوشیمو خاموش کردم کله وجودم میلرزید میدونستم راه برگشتی نیست هم عاشقش بودم هم ازش متنفر بودم خطمو دادم به مامانم یه سیم ازش گرفتم چون مامانم کلی ثبت نام کرده بود و منتظر بود گرون بشه بفروشه کلی سیم کارت داشت 

رفتم یاهو قبلا با یه پسری تو اینترنت دوست بودم بچه قیطریه بود دو تا مهندسی داشت و خیلی مثبت بود ولی رابطمون جدی نبود یه بار با دوستای مشترکمون رفته بودیم تنگه واشی چیزی بینمون نبود ولی هم خیلی خوش تیپ بود هم خیلی مودب دیدم انلاینه منم چراغمو روشن کردم سریع پی ام داد که بابا کجایی چرا اصلا آن نمیشی راست مبگفت شب و روز من امیر بود من حتی تو ایدیم نمیرفتم اون موقع ها چه برسه چت کنم !

سال ۸۶ بود که خیلی یاهو رو بورس بود باهاش چت کردم و گفتم درگیر یه قضیه خواستگاری بودمو با سانسور یه چیزایی براش تعریف کردم  خیلی تعجب کرده بود و تو اون اوضاع شروع کرد به ابراز علاقه که اره من اصلا فکر نمبکردم تو تو این سن قصد ازدواج داشته باشی اون متولد ۵۸ بود من ۶۶ گفتم اخه پیش اومد وگرنه منم به فکرش نبودم 

 اسمش سعید بود پسر بدی نبود ولی خیلی مثبت و سرد بود من خوشم نمیاومد از این تیپ پسر ولی از نظر روحی خیلی خسته بودم شاید کسایی که شکست عشقی خوردن حاله منو درک کنن چشمم دنباله امیر بود ولی امیر جا زده بود فکر میکردم هیچ وقت دیگه کسیرو نمیتونم دوست داشته باشم اون شب بزرگترین  اشتباهه  زندگیم رو کردمو برا فراداش با سعید قرار گذاشتم 

فردا صبحش سعید اومد دنبالم با هم رفتیم کوه یه کوله بزرگ اورده بود پر خوراکی من خودمو اوکی نشون میدادم ولی خیلی داغون بودم میگفت تا صبح نخوابیده و از حرفام تعجب کرده  میگفت همش تورو تو لباس عروسی تصور میکردم گفت تو دختری هستی که رو هوا میبرنت نزدیک بود از دستت بدم من دوستت داشتم و دارم ولی فکر نمیکردم قصد ازدواج داشته باشی من اصلا انگار تو این دنیا نبودمو نمیشنیدم چی میگه فقط لبخند میزدم بهش گفتم منم قصد ازدواج نداشتم تو این سن ولی پیش اومد که بیان و صحبت کنن که قسمتم نبود میگفت میخواد با مادرش صحبت کنه تا دیر نشده و به قول خودش نبردنت بیام خواستگاری اصلا عقلم نمیرسید که دارم چه اشتباهی میکنم ولی خسته بودم حوصله دوستی با کسی رو نداشتم دوست داشتم ازدواج کنم و از فکر امیر بیام بیرون سعیدم خیلی خوب بود بهترین و لاکچری ترین رستورانا منو میبرد خیلی متین و عاقل و منطقی بود درست بر عکس امیر ولی امیر تو قلبم بود دلم براش ضعف میکرد دلتنگ صدای مردونه اش بودم اون بلند بلند حرف زدنش اون شور حالش اون شیرینیش اون دیوونه بازیاش مهربونیاش ولی مغرور بودمو قیدشو زده بودم خطمم که  خاموش کرده بودم پل ارتباطیمون رو قطع کرده بودم 

بهم گفت ایشاالله خوشبخت بشی منو ببخش برو برو ایشاالله که لیاقتت رو داشته باشه من الان مکه ام فقط اومدم اینجا تورو از خدا بخوام ولی قسمت نبوده هر دو گریه میکردیم هق هق میزدیم گفت اگه خوشبخت شدی که هیچی اگه هر وقت هر مشکلی داشتی رو من حساب کن دیگه تنهات نمیزارم ۵ تا بچه ام داشته باشی برام مهم نیست من مجرد میمونم 

غمگین نیست