شوهر شما چطوره؟

والا به خدا... روزی هزار بار میگم چ غلطی کردم ازدواج کردم. از عرش به فرش رسیدم.... چقدر فعال بودم، چقدر ارزو داشتم واسه کار و رشتم... الان شدم مث یه زن افسرده مریض.... 

خدا خیرشون بده

عزیزم دوران نامزدی خیییییییلی با زندگی اصلی فاصله داره. طرفین هوای همو خیلی دارن. ان شا الله که رفتین خونه خودتون هم همینطوره.هرچند واسه من دوران نامزدی هم اصلا جالب نبود نمی دونم چرا باز به حماقت خودم ادامه دادم و وارد زندگی شدم. ته دلتو خالی نمی کنم. ولی دلت واسه کار کردن زیادش نسوزه چون مردا فقط همین کارکردنو بلدن و واقعا به قول دوستمون فکر می کنن شاخ غولو شکوندن.... و واقعا واقعا سعی کن تمام احساستو بزاری کنار.... و با چشم باز به نامزدت نگاه کنی. البته ان شا الله ک ایشون از اون مردای خوب روزگارن. 

ان شا الله که خوب بشه. اره رفلاکس خیلی سخته.... منم بیشتر بارداریم میرفتم خونه بابام....نمی دونم ولی واقعا همیشه میگم مادری ک پسر داره وظیفش سنگین تره... چون فردا روزی همچین عتیقه هایی رو تحویل دختر مردم ندن.... مگر ما زنا چ گناهی کردیم اخه

الان دو هفته ای شده کاری به کارش ندارم ولی اونم دیگه با خیال راحت هیچ کاری به ما نداره....  

چقدر سخت و بده شرایطتون...   البته منم مثل شما فکر می کنم قربانی شدم..... و محکوم به زندگی هستم به خاطر دخترم. وگرنه یه ثانیه هم تعلل نمی کردم و اخلاقای گندشو تحمل نمی کردم

مرسی عزیزم. در خواست میدم ولی ان شا الله سر فرصت فردا میخونم چون دیگه داره خوابم میگیره.