سلام بچه ها.
چند وقتیه خیلی دلم گرفته... چند روز دیگه بچم یه سالش میشه. شوهرم اصلا انگار نه انگار. تو کارا کمکم نمی کنه. از راه میرسه به بهونه خستگی کار فقط همون اول بچه رو بغل می کنه. بعدش گوشیشو می گیره دستش یا بازی می کنه یا تو نت می چرخه یا از تلوزیون میزنه فیلیمو... انگار نه انگار ما هم توخونه ایم. خیلی سر این موضوع دعوامون شده واقعا نمی کشم. بچم تا5ماهگی کولیک شدید داشت. بعدشم تا همین ماه پیش تو ب ان و ج میخوابید. الانم هنوز شبا یهو از خواب پا میشه گریه می کنه. اروم نمیشه. یا گریه میکنه بیدار میشه دو ساعت بازی می کنه نصف شب باز میخوابه. شوهرمم انگار نه انگار. از جاش جم نمیخوره. به خدا امروز از فرط خستگی صب سرم انقدر وحشتناک گیج می رفت فشارم افتاده بود.. 10 رو 6، بود.. شانس اوردم خونه بابام بودم وگرنه کارم به بیمارستان می کشید... دوران بارداریمم همین جوری بود. ینی دوران بارداریم شبی نبود که با دعوا و گریه نخوابم....اصلا انگار نه انگار می گفت تو مشکلی نداری ادا درمیاری حالم خیلی داغونه... از لحاظ روحی و.... شوهرای شما چ طورن؟ کمک حالتون هستن؟ چکارش کنم؟ تازه با همین اوضاعش به فکر بچه دیگه هم هست... میگه مگه من کم میزارم!!! همه مردا همینجورن و این حرفا... واقعا شوهرای شما هم اینطورن؟
