منم توو یه ساختمونم، ولی سعی میکنم با مادر شوهرم صمیمی باشم یا لااقل باهاش دوست باشم ، که بهم خوش بگذره، چرا الکی عصبی بشم جوونی هدر بره، در ضمن شوهر منم واسه است اونم خیلی ولی من حرص نمیخورم، منم شوهرم رو وابسته خودم میکنم ، در کل سعی میکنم باهاشون خوب باشم چون تووش میره تو چشم خودم خودم پیر میشم پس سعی میکنم صمیمی بشم
من
پس منو چی میگی که خونم جدا بود بعد بخاطر شرایط مالی آمدیم باشون داریم زندگی می‌کنیم ولی پدرم را در آوردن برام دعا کنین هر چه زودتر از این خونه بار کنم
من
خداروشکر تا الان مشکلی نداشتیم بعدشم خدا به خیر کنه
وای شوهرم گفت هر زمان که خواستی در میایم میریم یه خونه ی دیگه
من زندگی می کنم خیلیم راضیم خداروشکر از غریبه که بهترن بعدم شما به جای اینکه انقدر حرص بخوری ی راهی پیدا کن با خانواده شوهرت خوب باشی چرا عادت دارید از خانواده شوهر غول بسازید
بهترین کار اینه حساسیت نداشته باشی اونام میبینن خوبی اگه نرمال باشن خوب میشن ولی کلا زندگی با مادرشوهری که دختر نداشته باشه فکر کنم راحتتره مال من تنها میرفتیم خونه ش انقدر خوب بود با دختراش میرفتیم نه که بد باشه ها هی حواسش به داماد و دخترش بود
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
28 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
