میخوام تحمل کنم ولی دیگه شدت درد پا و.... همه جام نمیتونم... انقد درد میکنه که حد نداره.... بارها حتی از شوهرم خواهش میکنم پامو بمالون اصلااا همیتم نمیکنه یذزه پام دردش کم شه... انقد همین الان ناراحتم که بارها حرفمو زمین گذاشته که ازش خداستم پامو بمالونه بخدا الان انقد پیروکسیکام مالیدم خودم با روسری بستم... ولی بازم خوب نمیشه.. چون دوباره باید راه برم همش
براش غذا درست نکن لباسشو اتو نکن محلش نذار کلا بهش حال نده دو قلو بزرگ کردن مگه الکی
اگه شوهرت بگه بچه رو بدین به خواهر شوهر یا جاری بازم تو راضی میشی...
استارت حتی بهش فک نکن همه ی این سختیا زود میگذره بچتو نده پشیمون میشی
خواهرت و خانوادت چقدر غیرمنطقی حرف میزنن باورم نمیشه به نظرم بمون خونه خودت از کسی کمک نگیر والا من انقدر حرصم میگیره بقیه اینطوری دخالت میگنن
استارتر واسه پادردت ویتانین دی ماهی یکی بخور
خواهر شوهر که ندارم مادرشوهرمم هم راهش دوره هم راه دست خودم نیست بیاد بمونه خونم کلا. من تا الان باهاش سعی خودمو کردم که رسمی بمونم نمیتونم زحمتهای خودمو هدر بدم... اصلانم باهاش راحت نیستم.. بعدم بیاد نمیتونم لهش امر و نهی کنم... کار غچه داری ام سکوت و هیجی نگفتن نمیطلبه
من بچم هشت ماهشه باور کن از شما هم بیشتر اذیت میشم چون از سه ماهگی داره دونه دونه دندون در میاره و به خاطر کم تجربگی من همش نفخ میگرفت و یبوست داشت از دو ماهگی تا چند روز پیش تازه رفلاکس هم داشت که البته تا هشت ماهگی بهتر میشن تازه دست تنهام هستم و به شدت کلافه و عصبی میشم و کمبود خواب و ... سخت تر از همه برام این بود که همه چیزای بچه برام جدید و عجیب بود که تا حالا ندیده بودم و اضطراب گرفتم از بس نگران این حالت و اون ویژگی میشدم چون واقعا تا حالا بچه ندیده بودم اصلا
