خیلی تلاش کردم برای زندگیم اما شوهرم هیچ وقت ندید همش میگه هیچ کاری نکردی همش بدی های من و خانوادمو میگه اما بدی های خانوادش نمیبینه که زندگیمونو داغون کردن
تو این مدت یه بار اعتراض نکردم به بارم بد خانوادش نگفتم اما تا خانوادشو میبینه از این رو به رو میشه تا وقتی تنهاییم آرومه همه چی .الان خانوادشن میخاناز کربلا بیان عین مرغ سرکندس دعوا داد و بیداد بعدشم میگه بیا جدا شیم
خیلی حیفم میاد برای خودم چقدر نمک نشناسه
به نظرت خانواده اش ارزش این که زندگیت خراب کنی دارند؟
وای از دست خانواده ها
ساکتی؟ اگر ساکت نباشی و دادت ازش بلندتر باشه حساب کار دستش نمیاد؟
وقتي مردي راحت از جدايي حرف ميزنه لياقت نداره كه باهاش بموني
بهش بگو چه مرگته؟
دلیلشو بپرس.
دیونه نیست شوهرت؟؟دچار جنون نیست؟
از نظر من گاهی سکوت اشتباه ترین کار ممکنه..مظلوم بودن و فداکاری اصلا ویژگی های خوبی اتفاقا نیستن ..چون کافیه طرف ظرفیت نداشته باشه ..تا لطف مکرر بشه حق مسلم ..
بعدمدلیل دعوا الان چیه که میخوان خانوادش بیان ؟؟
ی مدت سکوت مطلق باش
اصلا اصلا چیزی نگو
باهاشم حرف نزن
بذار بیاد سمتت
برا خودت باش
برو تو اتاقت و عصرا بزن بیرون
