حتی گاهی هم یه ساعت دو ساعت سرکار میخابه
خونه که باشه بچه ها نمیذارن بخونه و یا بخابه
باید تقسیم وظایف انجام بشه ...نمیشه یکی بشوره و بسابه و یکی درس بخونه و کار کنه و پیشرفت کنه ..تو زندگی باید بهم کمک کنیم که باهم پیشرفت کنیم ...به نظر من شما از اول کل مسئولیت رو پذیرفتید و عادت شده
من تو این دو سال هیچوقت هیچوقت نگفتم چرا میمونی، به خدا نگفتم، حتی گاهی تشویقش میکردم میگفتم اشکال نداره بمون و بخون
ولی من هم باید از لحاظ عاطفی ساپورت بشم تا بتونم ادامه بدم
بهش بگو چرا قبول نداری؟ دندونت درد میگیره نمیری دندون پزشکی؟یه سرما خوردگی میخوری نمیری دکتر؟ اونم دکتره دیگه این همه سال یه چیزی خونده اونجا نشسته. یعنی زندگیمون به اندازه یه دندون خرابم ارزش نداره؟ که اونو درمان میکنی ولی واسه زندگیمون حاضر نیستی قدم برداری؟ چطور هرکی رفته جواب گرفته فقط ما جواب نمیگیریم؟
بعدشم از یه راه دیگه وارد شو بگو میدونم منم خیلی ایراد دارم بریم منم ایراد امو برطرف کنم توام از من راضی باشی اگه زیاد دعوا راه میندازم بریم ریششو پیدا کنیم که مساله رو حل کنیم.
خودتو هیچوقت بی عیب نشون نده. بگو جفتمون باهم باید تلاش کنیم.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
