نه، از سرسختیام (یا شاید هم کلهشقیام!) اصلا دکتر نرفتم. البته اگه میرفتم هم تا خودم اراده نمیکردم چیزی عوض نمیشد. من خودم اینجوریم که اول و اول باید ذهنم و قلبم یه چیزی رو بپذیره بعد اعمال و رفتارم رو کمکم متناسب با اون جهت میدم.
من از قبلش که زمینه داشتم ولی تو بارداریم به دلیل شرایط خاص این وسواس فکری عملی بیشتر شد. بلاهایی سر خودم و روح و روانم آوردم که الان فکرش رو میکنم مو به تنم سیخ میشه
تو رو خدا تا جایی که میتونی تلاش کن ذهنت رو آروم کنی، امیدت به دارو نباشه. اینا یه چیز رو خوب میکنن چند تا مشکل تازه ایجاد میکنن. عوارض دارن دیگه. تا جایی که میتونی ورزش کن. معاشرت داشته باش با آدمهایی که از بودن کنارشون احساس آرامش میکنی. اینا کمک میکنه خدا بخواد.