چقدر بی پناهی و بی کسی سخته...

ببخشید دلم پره مینویسم بعد جوابتونو میدمم

از چاه افتادم تو چاله همسری که بی ادب بود هیچ وقت بخاطر چیزی عذرخاهی نمیکرد هیچ وقت تشکر نمیکرد هیچ وقت تلاشی برای حداقل های زندگیت که خوشحالت کنه نمیکرد...گاهی یکی دوبار تو این دوسال و نیم خیلی خیلی کم از غصم بمادرم گفتم و شد بلای جونم پدرم زنگ زد فحشم داد که مادرت مریضه حالش بد میشه مادرم زنگ د گریه من طاقت ندارم خودت درستش کن..بارها گفتم باهمسرم دعواکنین حرف بزنین یکاری کنین از شما حداقل حساب ببره بارها جلو روشون بخاطر پررو کردنش توسط پدرمادرم همسرم بهم توهین کرد و پدرمادرم هیچی نگفتن و بازهم بوس و.پسرم پسرمشون به عرش بودد...بارها پدرمادر همسرم بخاطر دلایل مسخره باهام بد حرف زدن داد زدن توهین کردن و وقتی به پدرمادرم میگفتم شمام اینکارو بکنین تاحساب بیاد دست همسرم هیچیی..

و حالا شوهر من شده یه ادم پرووو و.وقیح که از طرف خانوادش همیشه ساپورته و از طرف خانواده منم خیالش راحت و من برا ذره ای اهمیت ندارم و میتونه هررفتاری باهام داشته باشمم...و من چرا بی کسم چون کسی ر ندارم که کمکم کنه که دلم گرمش باشه که بشینم برای بگم و کمک رندگیم کنه ...من از بیرون هرکی میبینه میگه خوشبحالت ک شادی خوشبحال همسرت که تورو داره..وازدرونن خودمو داره میسوزونه

پدرو مادرم یک هفته خونه ما بودن و همسرم صب و ظهر و شب به هربهونه میرفت پیش پدرمادرش و مادرش ابایی مداشت که بگهه پسرم برو خونتون و انقدر همسرم وقیح شده که هرچیم بهش بگی دیگه فایده نداره و مدام به مادر پدرم گفتن باهاش سنگین رفتار کنین برو باهاش همون طور که پدرمادرش حرف میزنن بامن برین بشورینش و هیچی که هیچی و در کمال تعجب مامان و باابام شب که همسرم میمد بغلش میکذدن و میبوسیدنش و پسرم پسرم میکردن.....اینه که میگم بی کسم بی کس

ازین همه. تلاش های تک نفری خستم. ازینکه همیشه بخاطر عزیزانم از همه چی گذشتم کوتاه اومدم  بخشیدم سختی کشیدم و هیچ کس من براش مهم نبودم خستممم...باورتون نمیشه امامدام ارزو میکنم تصاوف کنم و حافظمو برای همیشه از دست بدم....هرباراز خیابون رد میشم لحظه ای وایمیستم و بازازخدامیترسممم

ازین همه غربت و بی کسیم خستممم...ازینکه فرزند خونده بودم خستممم ازین که کل زندگیم بخاطراین قضیه ازاردیدم حتی ازخانواده واقعیم خستممم..ازین همه تحقیری که همیشه کشیدم خستمممم

خواهر شوهرم خیانت کرد و همسرش فهمید اما بقدری پدرمادرش پشتش بودن که شوهرش به غلط کردن افتاد و با کلی کادو و طلا و غلط کردم برگشت به دختری که به خانواده شوهرش غحش ناموس داد و برای مرگ پدرشوهرش نرفت...و چقدر این دختر همه ی خانوادش پشتتشن..بعضی وقتا دلم میگیره ازین همه سر مظلومیتم گاهب میخام خیانت کنم چون انگارادمای بدو خدا بیشتر هواشونو داره