من پنج تا داداش دارم یکیشون چهار ساله ازدواج کردم رنگ خونمم ندیده حتی پاگشامم نکرد منم چهار ساله نرفتم خدا خودش به سر شاهده کوچکترین اختلافم نه با خودش داشتم نه با زن وبچش که بگم بخاطر اون نیومده منم قول دادم تا نیاد نمیرم،خدا حفظشون کنه همین بی خیال ولشون کن
بخدا داداشای منم خونم نیومدن تاحالا.با اینکه شوهرمم نیستش تنهام یه سر نمیزنن.تا یه کلمه هم‌با داداشم حرف بزنم.خانومش جواب سنگینی بهم میده.یا داداشم اول از خانومش نظر میخاد حالا سر حرف خاصیم نه ها همینجور حرفای عادی.حالا من از خانومش توقع ندارم دختر مردمه.ولی از داداشم ک اینقد دوسش دارو ذوقش میکردم‌برا عروسیش خودمو کشتم توقع دارم یه کم حالمو بپرسه
همه همینطور تقریبا
الان همسر من سال ب سال ب خواهرش زنگ نمیزنه اونم همینطور مگر کار مهمی داشته باشن
با اینکه خیلی رفت و امد داریم و رابطمون عالیه
اما مشکلات و مشغله های زندگی این فرصتهارو از آدما میگیره
لطفا توقع بیجا نداشته باشیم همه گرفتارن
یه بار جواب زنداداشمو دادم یه ماه با داداشم دعوا کرد و دعوارو به خونواده ها کشوند.به خاطر داداشم میخاستم قطع رابطه کنم که حداقل داداشم اذیت نشه ولی خود داداشم گفت نمیخام قطع رابطه کنیم.ولی کل رابطم با داداشم شده سلام و خدافظ.سعی میکنم با زنشم زیاد صحبت نکنم که دوباره مسئله ایجاد نکنه.شاید اگه خودش برادر داشت درک میکرد
خب طبیعیه اقایون بعد ازدواج مشغله فکریشون خیلی زیاد میشه ما خانوما مشغله امون کمتره اگر اونا یادشون میره ما باید زنگ بزنیم
