یه دختر کوچیک دارم.خیلی شیطونه.هرجا میریم بهش تذکر میدن.از دستش عصبانی میشن.منم عاشقشم.تحت تاثیر حرف بقیه میگیرم میزنمش.کلی گریه میکنه.خودم پشیمون میشم.از خودم بدم میاد.
شوهرم نظامیه.امسال منتقل شدیم و اومدیم شهر نزدیک شهر خودمون.
کاش نمیومدیم
خواهر همدردیم
درکت میکنم چند سالشه؟
میدونی بهترین کار اینه که کمتر رفت وامد کنید و اگه رفت وامد میکنید اسباب بازی هایی که دخترت دوست داره ببر براش خودت سرگرمش کن و هواستم بهش باشه خودت کنترلس کن که دیگران تذکر ندن
الان منم خونه مامانمم استرس دارم بچم خرابکاری کنه، چون رو بچه ام حساس شدن ومیگن خیلی شیطونه منم جزخونه بابام جایی ندارم، زن داداشمم بچه هاشومیریزه اینجا هرکاریم کنن گردن بچه منه
خودتون هوای دخترتونو داشته باشید و مدام مراقبش باشید ، وقتی دیگران ببینن شما حواستون ب همه چی هست ، دیگه بهش تذکر نمیدن .... تا وقتی دخترتون ب یه حدی از آرامش برسه ، سعی کنید رفت و آمدتون مدیریت شه ک نه شما اذیت شید و نه بچه و نه مردم
همینکه وارد شهر خودمون میشیم از این رو به اون رو میشیم دوتامون.محبتم بهش کم میشه.خیلی میزنمش.واقعا چشممون میزنن
من شرایط شما رو نمیدونم و دوست ندارم خدای نکرده قضاوتی کنم یا حرفی بزنم ک دل چرکین شید
ولیکن ؛ هر خونه ای شرایط و قوانین و نظم خاص خودشو داره و حضور طولانی مدت یک نفر با شرایط خاص ، باعث تنش هایی میشه ناخودآگاه ... کاش دوره حضورتون رو در منزل پدری تون ، تا جای ممکن کوتاه کنید ... هم ب خاطر احترام خودتون و زندگی تون و هم ب خاطر آرامش خانواده تون
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
4 ثانیه پیش
4 ثانیه پیش
5 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
