زنعموهام بهم گفتن پیر

حالا دختر خودش هر وقت منو میبینه میگه مجردی کیف کن ازدواج چیه.زنعمو کوچیکمم که زندگیش خیلی خیلی داغونه تنها افتخارش اینه شوهر کرده

بخدا یادمه همون سالی دخترعموم ازدواج کرد قبل اینکه ازدواج کنه مامانش میگفت عمرا نمیذارم دخترم زیر ۲۵ ازدواج کنه باید درس بخونه شاغل شه.اما وقتی خواستگار اومد هول کردن به زور دادنش

خدایی دخترش خیلی خانمه و منم دختر سنگینیم.باورت میشه همین دخترعموم پارسال تو روم گفت تو خیلی دختر خوبی هستی اگه سه سال کوچیکتر بودی و سنت به داداشم میخورد ما خیلی قبولت داریم و دوس داشتیم یکی مثل تو زن داداشم شه(اینو همینطوری گفتنا هیچ حرفی نبوده چون پسرعموم بچه اس برام)...بعد الان به من میگه پیر...

بچه ها من خیلی وقتا نمیدونم باید چه جوابی به حرفاشون بدم.خیلی زود خودمو میبازم میرم تو خودم

حتی یه بار از زبون پسر یه عموی دیگم که کلاس اول ابتداییه شنیدم که قشنگ تو روم گفت تو چرا ازدواج نمیکنی دیگه مثل فلانی پیر شدیا...یعنی این بچه حتما یه جا این حرف رو شنیده وگرنه چرا باید اینو بگه...بخدا فامیلامون خیلی بیشعورن.دخترامونم همه زود شوهر نکردن.چندتا ۱۸

از نظر حسودی که متوجهم.بخدا من هرگز به روی دخترعموم نیاوردم پیپلم داری من ارشد دارم.هر وقت باهام درد و دل کرده که شوهرش نذاشته درس بخونه فقط گفتم همه چیز درس نیست و همین که یه کلاس هنری میری خودش کلیه.نمیدونم چرا مادرش زورش به من رسیده و چندباری جلوم گفته دختر فایده نداره درس بخونه آخر باید کهنه بچه بشوره و این حرفا که مثلا درس خوندنمو بی ارزش جلوه بده

مرسی از دلگرمیت   بخدا الانم خواستگار دارم اما یه سری مشکلات هست ایشالا حل شه بتونم برم سر زندگیم.یعنی بهت بگم تو مجردیم انقد ذوق زندگی رو دارم که از کل زنای فامیل بیشتر دکوری و وسایل قشنگ واسه خودم گرفتم

آدم دلش میشکنه...هرچقدم به روم نیارم ته دلم میسوزه از حرفشون.امروز فقط با لبخند جواب دادم اما دلم خیلی شکست...از بدبختی خودم رفتم که خونه تنها نمونم فکر و خیال نکنم...سعی میکنم دیگه خیلی کم برم

مرسی عزیز.باشه