شرایط اولیه بچه دار شدن

اتفاقا به نطر من وصعیت مالی در درحه سوم قرار میگیره..

اول اینه که اینقدر بزرگ شده باشید(نه سنی ) که مسئولیت کامل بچه رو بتونید هر کدوم از پدر و مادر به تنهایی به عهده بگیره...نه وابسته به شوهر یا پدرشوهر که بیاد بچه رو ببره دکتر یا منتظر باشی همسرت نیازای بچه رو رفع کنه..یا برعکس همسرت امادگی و حوصله رو داشته باشه..در واقع 50-50 نیست در به دنیا اوردن بچه هر کدوم از والدین باید 100درصد باشن ....هر دو هرکاری میتونن انجام بدن!!

دوروبر پر از مادرایی هست که بچه رو ول میکنن مادرشون نگه داره یا مادرشوهرشون..خودشون مشغول خاله بازی..این یعنی زود بوده و امادگی قبول مسئولیت بچه رو نداشتن... حتی مادرتم نمیتونه برای بچه مادری کنه!!

دوم اینکه از زندگی زناشوییت رای باشی و مطمئن باشی با همسرت قراره این زندگی رو ادامه بدی ..اگر کوچکترین اثری از خیانت یا اعتیاد یا مشکلات بزرگ تو زندگی باشه اصلا نباید بچه دار شد..در واقع باید مشکلات زندگی دو نفر حل بشه بعد خانواده رو گسترش داد.. دعوا اینا تموم شده باشه و با هم به توافق رسیده باشید... یا از زندگی دو نفره سیر شده باشید... مسافرت تفریج و کارایی که قبل از بچه دار شدن دوست داشتید انجام بدید تموم شده باشه ..نه اینکه بچه دار بشید و بعد حسرت کسایی که هنوز بچه ندارن رو بخوری!! واقعا بخوای یک مادر یا یک پدر باشی!!

سوم وضعیت مالی هست... مستاجر بودن یا متوسط بودن ایراد نیست...ولی باید ببینی اون استانداردی که واسه تغذیه واسه مهد کودک یا تفریح و حتی خدای نکرده دوا درمونی که برای بچه به نظرت درست میاد رو میتونی تامین کنی یا نه!! این واسه ادمای مختلف متفاوته ... یکی میگه حتما باید بیمارستان خصوصی زایمان کنم یکی دیگه حتی به پزشکم پول نمیده پیش یه ماما تو بهداشت میره تا واسش رایگان دربیاد هیچ کدوم غلط نیست!! باید ببینی تو چی میخوای؟ اونی که میخوای رو میتونی یا نه!!