بنظر شما حمايت يني چي؟دارم جدا ميشم
خانوادم دارن ميگن پشت من هستن
اما نه حمايت مالي دارم نه عاطفي
برا كارا شكايتم هزارتومن نميدن و دارم ميرم سركار و بااين عصبانيتام سختمه يا خرج ميكنن حتي هزارتومن يادداشت ميكنن بگيرن اخر ماه حقوقم ميدن
عاطفي هم كه نگو هرروز خونم رو تو شيشه ميكنن و بحث ميكنن باهام بريدم از همشون
متاسفم
خب اینا پیامد های طلاقه دیگه
اگه این چیزا نبود که کسی نمیگفت طلاق بده
حالا دلیل جداییت چیه؟
بچه نداری؟ مهریتو بگیر
خونه جدا بگیر نزدیک خونشون اگه حقوقت میرسه
عزیزم همه ادمها تنهان
مستقل شو من تجربه داشتم واقعا تو خونه بمونی زجر میکشی
منم ۱ ماه اومدم قهر میگن ولش کن مرتیکه رو ما پشتتیم اما هر روز برام یه داستان درست میکنن حالا خدایی بنده خداها خرج بچمو میدنها ولی همش میگن آی بچت چیز ریخت رو فرشمون آی بچت چقد گریه میکنه همش دایتان دارم خسته شدم.میگم من گهه بخورم طلاق بگیرم میمونم تا بیاد اشتی
عیب نداره اصلا خودتو نباز
کارات ک تموم شد سعی کن زودتر مستقل بشی
من حکم طلاقمو هفته پیش گرفتم
یسالم طول کشید
هیچکسممممم حمایتم نکرد
تمام خرجای دادگاهو دفتر خدمات قضایی و اینارو هم خودم دادم
مهریه و نفقه و همه چیزمم بخشیدم
یه خونه 40 متری پایین شهر اجاره کردم وسایلمو بزرگارو ک نداد کوچیکارو ریختم توش
طلاهام شد 8 تومن
5 تومن خونه رهن کردم 3 تومن یخچال و گاز و لباسشویی خریدم
نه کسی باهام اومد دادگاه نه خانوادم فهمیدن من چطور جدا شدم نه کسی حتی 100- نداد بهم بگه پول تاکسیت
خیلی سختی کشیدم خیلی ب اندازه 10 سال پیشر شدم
نمیگم راحت بود نه
ولی فهمیدم از هیچکس هیچ توقعی نداشته باشم
یه سگ اوردم پیش خودم ک تنها نباشم اوقا بیکاریمو با اون سر میکنم توی دلم میگم بازم وفای سگ
اره اما همش غر میزنن مثلا یه شب خواهرم که تو اتاقش میخوابیم بچم نق میزد گریه میکرد گفتم یه دقیقه نیا تو اتاق تا خوابش ببره بعد بیا اونم ناراحت شد رفت تو پذیرایی.هنش از این داستانا دارم.حالا دارن یه ویلا تو شمال میخرن گرفتنش گفتم برم اونجا تنهایی برا خودم زندگی کنم انقد داستان نداشته باشم
