تهش آشتیههههه آفریننننن درست میگی...
خودت داری میگی تهش آشتیه پس چی میمونه؟؟؟؟خاطرات بد...
پس سعی کن روی ذهنت کار کنی و به خودت بگی خب اگه همسرم شرایطش رو داشت آیا واقعا دلش نمیخواست توی خونه ی خودش و کنار همسر و بچه ش باشه؟؟؟؟مطمینا بله که میخواد...
پس الان وظیفه ی من به عنوان یه مادر و همسر چیه؟؟
درکش کنم و برای روحیه ی خودم و بچم و روزای قشنگمون به قشنگی ها فکر کنم...
الهیییی تو که میگی قبل بستری شدنت میرسه پس غصه چیو داری؟؟
لباس ها رو هم مطمئنا خودش میشوره درک میکنه که نمیتونی...اگه به ذهنش نرسید چون ممکنه از خستگی و استرس و ...به دهنش نرسه،خودت ازش خواهش کنه که این بار رو خودش زحمتشو بکشه
خوش باش و خوشی بساز که هیچ نمیمونه جز خوشی