زل زده بودم به یک مرد اروپایی و با خودم می گفتم چه خوش تیپ !ناگهان همسرش از درآمد تو. توی کشتی نشسته بودیم.در این مدت به زن ها زیاد نگاه نکرده بودم.اغلب زیاد به آدم ها نگاه نمی کنم ، کلیت یک فضا بیشتر برایم جذاب است،یا گاهی جزئیاتی خیلی خاص در زنده ها و اشیا.زن آن مرد توجه من را به خودش جلب کرد.تمام تن،دست ها،پاهای او لک و پیس داشت، اما او پیراهن باز و دامن کوتاه پوشیده بود.از آن روز به زنان بیشتری نگاه کردم، دختر رزوشن فلان جا که خیلی اضافه وزن دارد و نیم تنه می پوشد. فلان زن که چند خال گوشتی روی سینه اش داشت اما لباس باز پوشیده بود. رگ های واریس فلان زن و دامن کوتاهش. با خودم فکر کردم چرا ندیده بودمشان؟ و اگر این ویژگی ها در بدن من بود چه اتفاقی رخ میداد؟ قطعا لباس باز نمی پوشیدم یا حتی هیچوقت لباس تنگ به تن نمی کردم مبادا چربی هایم بزند بیرون. بعد به مرد ها فکر کردم،به زندگی هایی که از جسمانیت عبور کرده، مردهایی که نمی گویند حال گوشتی ات را بردار،یک فکری به حال خط واریس ات بکن،زن چاق که نیم تنه نمی پوشد،ماه گرفتگی ات را درست کن.فهمیدن باز پوشیدنشان نه از بهر خودنمایست که از بهر راحتیست.من به زن های کشورم فکرکردم!!! ابروهات رو وردار خب! چرا نمیری لیزر؟ چرا نمیری خال گوشتی رو برداری؟ واااا، این چه هیکلیست؟با این هیکل چه لختی هم پوشیده ! چقدر بیریخته طرف و... چه کوتاهه. چه درازه.دارم به معنای جهان اول و سوم فکر میکنم و به عبور...و چه سخت که ما هنوز برای هم لباس می پوشیم، برای هم رژیم میگیریم و جسم و فیزیک به بدترین شکل ممکن اولویت ماست،شبیه هم بودن ، برای زیبا بودن!!! نداشتن خود باوری و اعتماد به نفس و مخفی کردن نداشته هایمان در پشت نقاب اندام و بینی های عمل شده و لبهای ..... به راستی چرا اینگونه شدیم؟ چرا در عین حالی که دیگران را واقعا نمیبینیم و دوست نداریم و احترام نمیگذاریم و .... اما تمام زندگیمان را بر اساس نگاهشان تنظیم میکنیم ؟؟؟؟تفاوت ما با آنان فقط در منطقه جغرافیایی و وضعیت اقتصاد و ... نیست بلکه رهایی از تفکرات و ذهنیتها و خرافات و افکار مسمومیت که زندگیهای ما را شبیه بردگان کرده. اری ما برده یکدیگر شدیم . برده نگاه یکدیگر و قضاوت های بیجا یکدیگر.ای کاش رها شویم ...
تهمینه حدادی
پ.ن: بهترین خودت باش
