ما هم الان قهریم تقصیراونم هست
دو سه روزی میشه
یکی دو باری زیرپوستی اومده جلو اما اینقدر از دستش عصبانی ام که این منت کشی های از سر واکنی آرومم نمیکنه
موقع دعوا کلا موضع همسرم سکوته
من ولی اگه نگم میمیرم! اصلا همینه هیچی نمیگه بیشتر عصبیم میکنه انگار این همه گله شکایت من به هیچ جاش نیست!
اگرم سکوت کنم که فکر میکنه کلا بهم بر نخورده و هیچی به هیچی
اگرم بذارم زمان بگذره که یه جوری خودشو میزنه به اون راه که انگار نه انگار من از موضوعی ناراحتم و منتظرم در موردش حرف بزنیم!
رسما روانیم کرده پسربچه ریش دار!