راستش من یکی اینکه میگم به طبیعت آسیب نزنم با نوشتن روی کاغذ و بعدشم باید دورشون بندازم. طبیعتو اینجوری آلوده می کنیم
یکیم اینکه تو کامپیوتر سرعت نوشتنم خیلی بالاست. چیزای بیشتری رو می تونم بنویسم و حس و حالمم موقع نوشتن خیلی خوبه.
امیدوارم این روشم تاثیرگذار باشه آخه تو کتاب معجزه شکرگزاریم نوشته بود می تونین از کامپیوتر استفاده کنین.
فک می کنم بیشتر قضیه ارتعاش در میون باشه. مثلا ما عبارتای تاکیدی ای که میگیم یا بهشون فکر می کنیم هم جایی نوشته نمیشن ولی اگه بهشون ایمان قوی داشته باشیم اتفاق میفتن.
حرف شما حتما درسته ولی آخه هرکاری می کنم نمی تونم خودمو راضی کنم که یه چیزی رو بنویسم بعد بسوزونم (هم هوا رو آلوده می کنم هم انگار که دارم آرزوهامو نابود می کنم به دست خودم چون آدم چیزی که دوس داره رو که نمی سوزونه) یا تو آب روان بندازم (چون آب آلوده میشه). علاوه بر اینکه باید درختانی قطع بشن تا من توی کاغدشون بنویسم. الان همه ش دارم فک می کنم اون نامه هایی که 40 روز نوشتمو باید چیکار کنم. یه جور زباله تولید کردنه دیگه. چیکار کنم با خودم کنار نمیام.
تنها کاری که می تونم بکنم اینه که دعا کنم نوشتن توی کامپیوتر هم تاثیر کاغذو داشته باشه.