هیییییس!مردها نباید بفهمند!!!!

اولین باری که ردخون را

درلباس زیرمان دیدیم

بدون شک تمامی مان وحشت کردیم

بعد آمدند

درگوش مان گفتند

این یک راز است وهیچ مردی نباید از آن بو ببرد.

دردهای یواشکی زیادی کشیدیم.

دردهایی ازناحیه ی کمر تا زیر شکم. 

حالت تهوع از شدت درد.

درفصل سرما عرق ریختیم.

فوبیای رد خون بر پشت فرم های مدرسه را داشتیم...

آن هایی که مذهبی بودند

ماه رمضان درخانه باید ادای روزه دارها را در می آوردند.

سه بار سکته میکردیم تا برویم وداروخانه و از آقای پشت پیشخوان نوار بهداشتی بخواهیم.

به شخصه امتحان های زیادی را سرهمین دردماهیانه خراب کردم.

اردوهای زیادی را کنسل کردم.

کلاس های مهمی را غیبت کردم.

وسط جنگل های شمال از درد به خودپیچیدم و صدایم در نیامد.

پایم را گذاشتم مشهد و در هتل ماندم.

دریای کیش را دیده بودم

وتنهاساق پایم را داخلش برده بودم.

دبیرستان که بودم

اگر یکدفعه دردم میگرفت باید باآژانس به خانه برمیگشتم.

شب هایی که از دردوعرق از خواب پریدم

وآنقدر آن شب طولانی بود

که حتی از گریه هم خوابم نمیبرد.

تمام این ها به کنار

اگر یک روز بعد از یک ماه این درد دیرتر به سراغمان بیاید

وحشت به جانمان می افتد.

سونوگرافی باید برویم

پله ها را نباید بالا و پایین برویم

باید پسته و موز بخوریم.

ولی در این بین تنهاچیزی که دردش بیشتر از دردجسم است درد روان ماست.

دردی که باید تمام این دردها را مخفی کرد.

که مبادا برادر و پدرت بفهمند تو درد میکشی.که مبادا استاد دانشگاه بفهمد تو از درد به خود میپیچی.

که یکدفعه اگر توی خیابان از شدت ضعف به زمین بخوری نباید بگویی پریود هستم.

سال آخر مقطع کارشناسی که بودم به سیم آخر زدم

یک روز وسط امتحان که درد امانم را بریده بودو به زور جوابها را مینوشتم پایین برگه ضمیمه کردم:

استاد شما از درد پریود چیزی نمیدانید وحق دارید به برگه ی پر از جفنگ من نمره ندهی.

دردهایم را درخانه بروز دادم.

جیغ میکشیدم.

واز عمد می آمدم

وسط سالن و از درد به خود میپیچیدم.

سحرهای ماه رمضان بیدار نشدم.

یک هفته درماه نفرت مان را نسبت به تمام مردهای اطرافم اعلام میکردم.

اما...هیچ چیز این وسط تغییر نکرد

نه مردها درک شان افزایش یافت

ونه از دردهای من کم شد.

چیزی که میخواهم بگویم

بهداشت روحی و حمایت روانی زن ها در طی این

شش روز

یک هفته

ده روز

مهم ترین مسئله ای ست که یک زن به آن احتیاج دارد

حالا که جامعه ی ما یک تاریخ شمسی به این روز اختصاص نمیدهد.

            "لطفا کمی هوای زن ها را داشته باشید"

عطیه-میرزا#