منم همین نتیجه رو گرفتم همش کم خرج میکردم صرفه جویی میکردم الان جا تشکر براش عادت شده ارایش ...
من به این نتیجه رسیدم باید جوری زندگی کنم که فردا روزی اگر کسی از خودگذشتگیهامو فراموش کرد ناراحت نشم، من مردی رو ندیدم (شایدم کمتر دیدم) که بابته از خودگذشتگی زنش ازش تشکر کنه یا پیشرفتهاش رو مدیون زنش بدونه(به خصوص تو این دوره زمونه) مردها روزهای اول متوجه لطفهای زن میشن اما بعد از یه مدتی براشون عادی میشه و وظیفه میدونن، من چند ماهی شرایطه مالیه همسرم خوب نبود و خودم تو خونه اپیلاسیون میکردم، بعد که یه کم اوضاع روبه راه شد دوباره خواستم برم اعتراض کرد که خودت میتونی، متوجه شدم نباید بد عادتش کنم چون قدر نمیدونن، حالا تحته هر شرایطیم باشه به هیچ عنوان از خواسته های کوچیک و بزرگه خودم نمیگذرم تازه عزیزترم میشم
راست گفتن زنی که خرج نداره ارج نداره
از کنایه ها نرنج، این مردم کارشان نیش زدن است، عمریست به هوای بارانی میگویند ؛ خراب
دختر گل تو هم یکم اشتباه کردیا اخه ادم بدون کار چرا زنش شدی بعدم حتما اونا میدونن شوهرت شاید از پس ...
من امیدم به خدا زیاد بود.خدا رو روزی دهنده ی بی منت میدیدم که زنش شدم و همچنان دلم به رزاق بودن خدا محکمه.و هرگز ازشون طلب مالی نخواهم کرد.ببینم تا کی میخوان اینکارو کنن