سه روزه که قهریم

حتما برو من نرفتم خیلی اذیت شدم.

میدونم خانومهدخوبی هستی ولیدشوهرت بیشتر از تو احساسه تنهایی میکنه نذار پوچ بشه با هم حرف بزنید با قهر کردن فقط اعصابتون داغون میشه

عزیزم شما قبل بچه با هم خیلی خوب بودید و حتی به قول خودت رفیق باز نبوده رفتار شما کاملا اشتباهه من یک همکارمرد داشتم دیگه اخراش دوست دختر پیدا کرده بود یکبار باهاش نشستم حرف زدم گفتم زنت گناه داره چرا اینطوری میکنی گفت شما تو زندگی من نیستی یک طرفه قضاوت میکنی ایراد اگه از من بود بگو من قول میدم ادم بشم گفت ما قبل بچه اینقدر خوب بودیم همه عاشق زندگی ما بودن تا اینکه بچه اومد تمام توجه زنم به بچه بود همش باهاش بازی میکرد من از سرکار میرفتم خونه همش این با بچه بود طوری که بچه به اون بیشتر وابسته بود تا به من هر چی محبت میکردم اون فقط دل خوشیش شده بود بچه الان که بچه ام ۷ سالشه بازم من نقش کمتری تو زندگیش دارم مردها خیلی حساس هستن روی این موضوع از اینکه یک‌درصد توجه شما رو نسبت به خودشون کمتر ببینن احساس نا امنی میکنن حس میکنن که شما اونو گوشه ی زندگیتون گذاشتید برای همین هم مجبور میشن برای اینکه این خلا عاطفی رو پر کنن برن سراغ یک کسی یا یک کارهایی رو انجام بدن همسر شما هم تو این مدت یک رفیق نا باب پیدا کرده حالا موقع این هست که اون خلا عاطفی رو براش از بین ببری سعی کن همیشه همه جا همراهش باشی همین که بهت گفت بریم بیرون من بچه رو نشون بدم باید میرفتی اولا که شب عید بود دوما اون میخواست پسرشو به دوستش نشون بده خودشم میدونه دوستش ناباب هست برای همین گفته شما کنار باش تا من بچه رو نشون بدم و بیام سوما شما وقتی میرفتی اونجا میتونستی بگی عزیزم فقط زود برگرد من منتظرم این بهش حس خوبی میده اینکه بهش اولا اطمینان کردی دوما که بهش میفهموندی که چشم انتظارش هستی تو این مدت کم حالا هم چون خودت مقصر هستی باید بری اشتی کنی و بهش این اطمینان رو بدی که اون از بچه برای شما مهم تر هست و هیچ کسی نمیتونه جای اونو دو قلبتون بگیره