امروز مامانم زنگ زده بود مامانم اینا مرفه هستند خواهرم هم خداروشکر زن یه آدم پولدار شده من زندگی متوسطی دارم ولی راضیم شوهر خوبی دارم ولی خیلی از مامانم ناراحتم من ۱۸ سالم بود که برادرم بدنیا آمد چندسال بعد یه مغازه بنامش زدن گفتن ما سنمون بالاست این بی کس نمونه ما هم بچه بودیم دلمون سوخت حالا امروز مامانم زنگ زده بود من گفتم خداروشکر خواهرم که داره برادرمم که داره من نمیتونم خونه م بزرگ کنم مامانم یهو گفت چی داره یه خونه (تازه خریدن یک میلیارد) که توام خونه داری انگار مامانم خریده با یه مغازه که اونم بشه خرج عروسیش فکر کنید یه پسر ۱۷ ساله دو میلیارد داره من زیاد حرف نزدم قطع کردم ولی دوست داشتم به پدرم بگم چرا فرق می زاری نمیدونم بگم یا نه شوهرم میگه ما به این پولا نیاز نداریم ول کن بگی بهتم بدن راضی نباشن خیر نداره ولی من بحثم پول نیست بحثم تفاوت گذاشتن بین بچه هاست یعنی من که بچه اولم و خواهرم که بعد من اومده انقدر بی ارزشیم
منم اینجوریم عزیزم
حالا اینا که مبگی مال زمان قدیم هستند وفرق میزارن پدر مادر منم همینطورن....
شوهر من که نسل جدیده فرق میزاره بین پسر ۵ ساله و دختر سه سالم
پسرمو دوست داره و فقط بااون بازی میکنه برااون چیز میخره اونو اول بغل مبکنه
خیلی بده واقعا
بنظرم خیر نمییبینن اینجور ادما
احساس بدبختی میکنم احساس میکنم اصلا منو دوست ندارند و این برام سنگین من همیشه دلسوز پدر و مادرم بودم خود مامانم میگه من فقط تو پیریم رو تو حساب میکنم رو اینا حساب نمیکنم ولی چرا من بچه اولشون هستم خواهرم بوده بعدها برادرم اومده چرا باید انقدر بی انصاف باشن
من همیشه میگم ای کاش برادر نداشتم یه نفس راحت میکشیدم حالم ازش بهم میخوره همش میخواد مادرپدرمو خر کنه ازشون پول بگیره درحالیکه کارمنده و وضعش خوبه خدا لعنتش کنه
اره واقعا مثل خوده من که از بی محبتی و تنهایی زود ازدواج کردم و بدبخت شدم
من وقتی به شوهرم نیگم اونو بوس کردی اینم بوس کن
میگه ببخشید واقعا ببخشید دختر لقمه سگه ولش کن
بعد وقتی داشت میرفت بیرون گف خدافظ منم بهش گفتم خداااافظطز سگگگگ
گفتم بزار یکم به خودش بیاد
ازون موقع البته دیگه نگفته این حرفو
حالا اینا مثلا نسل جدیدمون هستن اونا که قدیمی ان
