دوستان😔😔😔 ازتون خواهش ش ش میکنم بیاییین به من کمک کنید کم آوردممممم

چند روز ب خودت استراحت بده و ب خودت و علاقه هات برس !!!!

کارهایی ک دوست داری

تفریحاتی ک شادت می کنه 

و ...رو انجام بده 

یه استراحت به خودتون بدید... یه سفری... یه تغییر ظاهری...کمک میکنهروحیه بگیری

مشاور برو 

یکم بیشتر توضیح بده عزیزم😊

عزیزم منم همینجورم انقد ناراحتم که نگو دلم خیلی پره بیخیال باش آروم باش هیچکس اندازه خودت بفکرت نیست نزار استرس ها اظرابها فشارها خستت کنن هرچند که خودمم اینطورم بهترین کسای آدمم حتی بفکرت نیستن پس مراقب خودت باش .

*دکتر الهی قمشه ای*

وقتی از آستانه پنجاه سالگیم گذشت فهمیدم هر چه زیستم اشتباه بود !

🔹هر چه برایم ارزش بود کم ارزش شد .

حالا می فهمم چیزی بالاتر از سلامتی، چیزی بهتر از لحظه حال ، با اهمیت‌تر از شادی نیست .

حالا می فهمم دستاوردهایم معادل چیزهایی که در مسیر به دست آوردن همان دست آوردها از دست دادم ، نیستند .

حالا می فهمم استرس، تشویش ، دلهره، ترس از آزمون کنکور و استخدام، اضطراب سربازی، ترس از آینده ، وحشت از عقب ماندن ، دلهره تنهایی ، نگرانی از غربت، غصه های عصر جمعه ، اول مهر ، ۱۴ فروردین ، بیکاری و . . . .

هرگز نه ماندگار بودند و نه ارزش لحظه های هدر رفته ام را داشتند .

🔹حالا می فهمم یک کبد سالم چند برابر لیسانسم ارزشمند است .

کلیه هایم از تمامی کارهایم ، دیسک کمرم از متراژ خانه ، تراکم استخوانم از غروب های جمعه ، روحم از تمام نگرانیهایم ، زمانم از همه ناشناخته‌های آینده های نیامده ام ،

شادیم از تمام لحظه های عبوسم ،

امیدم از همه یاس هایم ، با ارزش تر بودند .

🔹حالا می فهمم چقدر موهایم قیمتی بودند

و چقدر یک ثانیه بیشتر کنار فرزندم زنده بمانم ارزش تمام شغل های دنیا را دارد .

🔸 هیچگاه به دنبال خبرهای بد و حرفهای اعصاب خُردی نباشید . چون تمامی ندارد .

دنبال شادی باشید .

بگذارید ذهنتان نفس بکشد .

عزیزم مشکلت دقیقا چیه؟

عزیزم هر چی دل تنگ میخواد بگو

و اگر هم برات امکانش هست برو یه مشاوره یا روانشناس که کمکت کنه البته قبل همه اینا خدا کمکت کنه عزیزم

اگه میتونی یکی دو هفته مرخصی بگیر و حسابی به خودت برس. برو سفر اگه مقدوره و یا هم تو خونه هستی برو ارایشگاه یکم خودتو تغییر بده چندتا لباس بخر. خوراکیهایی که دوست داری و ...

چندتا لباس س. ک.س.ی واسه عملیات شبانه هم میتونه تنوع ایجاد کنه.

خیلیا شخص خاصی رو تو زندگی ندارن که بتونن حرفاشونو بزنن بهش. من خواهرم ایران نیست و تنها کسیه که حرفامو بهش میزدم الانم اونقدر سرش شلوغه بزور ماهی یه بار حالشو میپرسم.

منم یه مدت دپرس شده بودم ولی فهمیدم اگه خیلی به این روال ادامه بدم بدتر میشه... تازه من یه مامانم دارم که هیچ کاری بلد نیس بکنه مدام باید به فکر اونم باشم.... عملا دوست صمیمی هم ندارم در حدی که بخوام درددل کنم باهاش ...

بهرحال شرایطمو قبول کردم و همین باعث شده خیلی حالم بهتر بشه