نترس امیدوار باش
من دیر ازدواج کردم ۳۹ سالگی
بچمم ۴۰ سالم بود دنیا اومد راحت
بارداریمم عالی بودم
عزیزم همین که یه دختر شش ساله داره یه دنیا ارزش داره ...من خواهرم سی پنج سالشه پانزده ساله که داره انتظار می کشه دریغ از یه بچه ولی همچنان امیدواره...توکلت به خدا باشه
ممنون دوستای گلم.خیلی امیدوارم کردید.ببخشید تک تک جواب ندادم.راستش کلا فرد نا امیدی نیستم ولی چون چند ماهه خبری نشده و توی همین سایت هم خیلی از ناباروری خوندم ناخودآگاه روی حس آدم تاثیر می‌زاره.
عزیزم تک فرزندی همچین بد هم نیست .بابت فرزندت خداروشکر کن .
من 18 ساله ازدواج کردم و از روز اول هم با همسرم تصمیم گرفتیم که بچه ای رو به این دنیا نیاریم..
خدا رو شکر که اتفاقی هم نیفتاده تا الان .. یعنی نه کمبودی رو حس کردیم و نه احساس نارضایتی یا سردی از هم
اما این مسئله رو به همه پیشنهاد نمیکنم ... چون ما تفکرات خاص خودمون رو داشتیم و کاملا همسو با هم فکر میکردیم.
به هر حال یه بچه واسه اونایی که دوست دارن بچه داشته باشن دیگه الان واقعا کافیه .. اما بچه دوم بعد 40 سال به نظر من اشتباهه چون هم اختلاف سنی زیاد میشه با بچه و هم اینکه واقعا وضعیت خرابه و اون کودک هم گناه داره توی این شرایط .
استثنا ها رو باید کنار گذاشت عزیزم.
الان همین خواهرم من که عرض کردم جوون شده و مادر من سنش برای همراهی با خواهرم جور نیست.
اما حالا خواهر من انقدر خوش شانس بوده که من براش نقش مادری رو بازی کردم ...
به هر حال این تجربه ای هستش که من در زندگی خودم دیدم ... مادر من برای همپای خواهر من بودن پیر هستن..
و البته که هر کسی در نهایت راه خودش رو میره و ان شالله که شما هم مسیری که انتخاب میکنید بهترین انتخاب باشه.
