عزیز دلم کی تو سر زنا میزنه فدات شم
شما حتی اگر همین سایت رو یه جامعه اماری کوچیک فرض کنی ی نگاه ب تاپیکا میگه بیشترین ضربه رو ما خودمون ب خودمون میزنیم عزیز دلم
مادر شوهر، جاری، عمه ، خاله، مادر،
شاید باید از خودمون تغییرات رو شروع کنیم
من از روز اول ب همسرم گفتم هرجا حس کردی کافیت نیستم یا حست بهم تغییر کرده بهم اطلاع بده یا خودمو تغییر میدم یا از زندگیت بیرون میرم و تو این ۱۵ سال بارها ازشون پرسیدم ایا هنوز هم منو دوست دارین میخواین با هم باشیم و متقابلا خودم هم خلا هایی که احساس میکنم در ایشون هست رو بهشون گوشزد میکنم و بهشون اعلام میکنم مراقب خط قرمزهای من باشین چن اعتقادی ب زندگی اجباری ندارم و البته اعتقادیم ب جدایی الکی ندارم
چن معتقدم اکثر زندگیهای ما درونش زیباییهایی هست که ارزش تلاش و جنگیدن رو داره
چرا ما باید بترسیم که شوهرامونو از دست بدیم؟ چرا فکر میکنیم کمیم واسه اینکه هر روز همینطور که ما تلاش میکنیم برای داشتن همسرانمون اونا نباید تلاش کنن؟
ایا این ریشه تو تربیت غلط ما نداره؟
چرا بهترین دخترای ما هنوز هم اندر خم کوچه خانواده شوهر گیر افتادن؟