خانواده شوهر

تقریبا مثل خونه ی مادر همسر من

من و همسرم وقتی خونه نبود مادرش گاهی دوتایی تمیز میکردیم زمان نامزدی بعدش میومدمیگفت میخواستید چیکار خودم میومدم تمیز میکردم

واقعا تنبل تن پرور هست مادرش نه غذا میذاره نه کار خونه فقط میخوابه دیگه یا از بیرون میگیره یا چی بشه برنج و مرغ بذاره

دختر هم نداره بهتر وگرنه باید جور تنبلی مادرش میکشید بین چهارتا داداش،البته همسرم همیشه کمک میکرد مجردی و بعداز ازدواج ولی الان دیگه نه زیاد نمیریم

بخور وبگو دستتون درد نکنه همینا از اون تمیزا بهترن

نه اصلا وسواس نداره

فقط دیکتاتوره

باید هرچی بگه همون باشه

اینم بگما خونه ما هم میاد همینه میاد میره یه گوشه میشینه

من صمیمیت دوست دارم کنار آدمای خشک احساس خوبی ندارم

حالا برعکس خونه داداش مادرشوهرم اونقدر راحتم ظرف میشورم سفره میندازم کمک میکنم به پذیرایی و ...

دیگه ماهی یه بار میرم اونم ساعت 9 تا 12

حتی ساعتم اعلام میکنن به همسرم

مثلا یه مناسبتی هست بخوایم سرزده بریم قبول نمیکنه

باید از قبل باهاش هماهنگ بشی

ولی خودش هر لحظه اراده کنه زنگ میزنه به همسرم ساعت 9 میایم من بگم امادگی ندارم بهشون بر میخوهر

فک کن از وسط کنسرت مارو کشوند خونه که میای چش روشنی خونه تون

یا از مهمونی حج همکارم مارو کشوند خونه که دختر و دامادم میان خونه تون

دیکتاتوره

هرچی میگه باید بشه

خب تو چرا به برخوردن بهش اهمیت میدی؟بر بخوره بهش وقتی آداب معاشرت بلد نیست

شوهرت به حرفشه؟

چرا نداره!مگه آدم چیزی ازش کم میشه کمک خانواده شوهرش کنه..ثواب هم داره..اصلا کلمه وظیفه هم به کار نبر.ولی کمک کردن عار و ننگ نیس که

من اهمین میدم چون بلده همسرم رو رام خودش کنه منم واقعیت حوصله چالش باهاشون رو ندارم میگم به جهنم سالی چند بار همدیگه رو می بینیم حالمون بد نشه... ولی واقعا عصبی میشم

عالم و آدم به حرفشن بجز دخترش

همسرم جرات نداره به حرفش نباشه

از من معذرت میخواد ولی میگه اونم مادرمه بذار دلش خوش باشه که همه به حرفشن

مثلا فکر کن 30 سال خونه برادرش ساکن بوده زن برادرش تو خونه خودش حق تصمیم گیری نداشت مادرشوهر من برا زندگیش تصمیم میگفت

خواهرشوهرم هم جا پای مادرش گذاشته الان

خدا منو میشناخت آدم اینجوری سر راهم نذاشت قاتل میشدم احتمالا

زنیکه فرعون!