سلام به منه خسته
از اول ابتدایی تا سال نهم راهنمایی همیشه جزء بهترینای مدرسه بودم
همیشه لوح تقدیر و جوایز مختلفی میگرفتم بابت تلاش هایی که برای درسم انجام میدادم
و همیشه اسمم بین نفرات اول تا سوم بود
من از همون اول رویاهای بزرگی داشتم
خانوادم میگن از بچگی شاید پنج شیش سالگی میگفتی من میخوام فضانورد بشم
توی دوره ای که اکثر بچه ها توی کلاس بازیگوشی های خاص خودشون داشتن
من هدف داشتم همیشه به هدفام فکر میکردم
به اینکه یه روز خونه و ماشین مورد علاقم داشته باشم
یه ادم موفق بشم
و به خیلیا کمک کنم
من هیچوقت یه دانش اموز درسخون حسود نبودم
به همه کمک میکردم
یه دختر فعال و بسیار شیطون بودم جوری که توی ابتدایی فقط به خاطر درسم بود که منو اخراج نکردن
هیچوقت درونم حسادت نبود
حتی وقتی امتحانم زود تموم میشد به بچه ها تقلب میدادم
همه به اینکه یه پزشک موفق بشم ایمان داشتن
تا اینکه نوبت انتخاب رشته شد
من وارد رشته ای شدم که هیچ علمی ازش نداشتم علوم تجربی
اون هم به خواست مادرم
من بیشتر دوست داشتم برم سمت هنر
شاید یه هنر پیشه یا یه نویسنده و شاعر خوش ذوق میشدم اگر این تعصبات نبود
و شاید یه نوازنده بکر...
همه چیز برعکس شد
من وارد دنیای مجازی درس خوندن شدم
ساعت ها و ساعت ها با گوشی مشغول شدم
و روزها و شب ها دیگه درس نمیخوندم
دهم گذشت
یازدهم ترم دوم امتحانات نهایی حضوری شد
هیچکدوم رو نمیخوندم
تبدیل شده بودم به یه دختر که ارزوهاش کمرنگ شده بود
و حس پوچی داشت
ولی دیگ سمت درس نمیرفت
سال دوازدهم شروع شد
و من با یه پایه صفر
چون من هیچی نخونده بودم عملا صفر صفر
دیگه من نمیتونستم درس بخونم
هر روز گوشی و سریال
کنکور اول خراب
کنکور دوم خراب
کنکور سوم خراب
این چهارمین کنکوریه که میخوام بدم
و باز هم خیلی تق و توق پیش رفتم......
من توی این دوره ادمایی میبینم درسشون از من خیلی ضعیف تر بود ولی الان به جاهای خوبی رسیدن
من بدترین و بدترین و بدترین ضربه هارو دیدم
قلبم روانم و روحم درهم شکست
اتفاقاتی افتاد که باعث شد شب قبل امتحاناتم خودکشی کنم
من به معنای کامل شکستم
اما اومدم اینو بگم که میخوام بشم دختر قبل
هدفم دندون پزشکیه تهران
همون دانشگاهی که وقتی راهنمایی بودم برای خودم انتخابش کردم
ولی این هدف طی یه مسیر به دستش میارم که اول باید یه راه دیگه ای رو برم
نباید بترسم
نباید کمبیارم
نباید از اینکه قراره بعد شاید چهار پنج سال به رشته دلخواهم برسم بترسم
شاید این زمان که دیر به هدفم میرسم مجازات همه این شیش سالی بود که من ساکت موندم و اجازه دادم همه ارزوهای منو زندگی کنن...
من باید شروع کنم
باید سعیمو کنم که بشه
باید روحم اروم بشه
و باید جواب داده بشه به همه زخم زبونا و تحقیر شدنا
وقتی که از خانوادم میپرسن زهرا چی قبول شد
و اونا سکوت میکنن
من اون لحظه میمیرم
اگر میشه برام دعا کنید
که مسیرم برام روشن شه
اسون شه
امیدوارم هر انسانی به ارزوی قلبش برسه
با ارزویی که دارم چندین و چند سال فاصله دارم...
بین دندون پزشکی و پزشکی موندم
اما از خدا خواستم منو به یکی از اینا که قرار توش به ادمای مختلفی کنم و به صلاح منه
و اینکه خودش درونم علاقه رو ایجاد کنه ببره
امیدوارم چند سال بعد بیام اینجا و به خودم تبریک قبولی بگم.....
روز یک شنبه
1404/09/23
ساعت21:۳۷
