موقعی که ۱۸ سالم بود و دانشگاه قبول شدم از خوشحالی داشتم بال در میاوردم
اما ته دلم هرررری میریخت پایین اگر پاهام معلوم باشه چی
وای دماغم بزرگه ای بابااا
پیشونیم چرا انقد کوتاهه
خدداااااااااااااا...
و تمام ذوق قبولی دانشگاه توی رشته موردعلاقم فسسسس در یک لحظه دود میشد میرفت هوا
تمام این چندین و چند سالی که هی نقصام میومد تو ذهنم از درون خون خونمو میخورد و آخر همش میگفتم خداااا
بچه ها حالا که ۴۰ سالم شده
میگم دختر چه خوب شد چهارتا علامت داشتی که تورو یاد خدا بندازه ته همه گله هام هرچند با دلخوری اما برمیگشتم طرف خدا ولش نمیکردم
بچه ها الان بخاطر تمام چیزایی که دارم و اونا منو یاد خدا و برگشتن به سرای ابدی میندازن از خدا بی نهایت سپاسگزارم
۴۰ سالگی واقعا سن عجیبیه
تو کسی میشی که شاید توی بیست سالگی خوابشم نمیدیدی به این مسیر برسی اونم من که به اهمم میگفتم پشتم نیا بو میدی 🥲🥲🥲
خلاصه قدر نواقصتون رو بدونید خدا براتون نشون گذاشته ترکش نکنید🥲🥲🥲🙏❤️
