همه زندگیا سخته عزیزم، منم بخام از زندگیم بگم تو میگی پس زندگی من باز بهتر از توئه ولی تا وقتی ک خودمون به خودمون اهمیت ندیم هییییچکس هیچکاری برامون نمیکنه، به پسرت بگو احتیاط کنه برا موتور ولی نیازم نیس به خودت زیادی استرس بدی، ادم اگه بخاد به همه ی بیرون رفتنای خانواده وسواس نشون بده دیوونه میشه، حالا من دخترمم با شخصی میره مدرسه هزار فکر میاد تو سرم ولی خب خودمو میزنم ب اون راه حداقل بخاطر آرامش اعصاب خودم چون بچه هام بهم نیاز دارن، ن ب یه مادر عصبی به یکی ک همه جوره پشتشون باشه و خودشم حالش خوب باشه
ببین من پدر و مادرم منو توی سن خیلی زیاد به دنیا آوردن این استرس لعنتی از بچگی به جونم افتاد از وقتی میدیدم خواهرزاده هام پدر و مادر جوون دارن پدر و مادر من پیرن عذابی داشتم همه سر خونه زندگی خودشون من خونه بودم پدر و مادرم مریض میشدن اینقدر نماز میخوندم و دعا میخوندم که نمیرن من تنها بشم خدای نکرده پدرم چند سال پیش فوت کرد😔 به خاطر کهولت سن.. الان مادرم بیماره خواهرام هیچ درکم نمیکنن منم همسن دختراشونم حتی کوچکترم همش بهم استرس میدن مواظب مامان باش مامان مریضه پیره.. من چه گناهی کردم هم زندگی زهر خودم هم خانواده ام بعضی وقتا میگم کاش منو شوهر نمیدادن منم میموندم از مادرم پرستاری میکردم دخترا خواهرامم یه جوری دیگه ناراحتم میکنن..😔
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
10 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
