۲۶ سالمه
از بچگی تا الان همین بودم
اصلا بحث روابط اجتماعی و نیست
خیلی ها رو دیدم آروم هستن ولی چند تا دوست صمیمی دارن
من از بچگی تنها بودم
هررررررچی میرفتم سمت بقیه ، بقیه از من خوششون نمیومد حس میکردم اضافه ام بیخیال میشدم
دانشگاه خوابگاه حتی الان ک معلمم و سرکار میرم
همکاران با هم میگن میخندن .من تا با کسی حرف نزنم هیچ کس باهام حرف نمیزنه
هرروز گریه میکنم
هرروز
حتی روانشناس هم رفتم
من واقعا آدم نچسبی هستم خیلی سخته 😔💔
منم همین مشکلو دارم نمیدونم چرا نمیتونم یه ارتباط خوب بسازم هیچ مشکلی هم ندارم ولی نمیشه
الان تو همین فکر بودم که من چرا هیچ دوستی ندارم شوهرم بهم سرکوفت زد میگه ماشین بردار از خونه برو بیرون همش نشستی اینجا ولی کجا برم وقتی دوستی ندارم
منم خیلیا رو میبینم که بهتر از من ارتباط میگیرن
۱۵ ساله ازدواج کردم و توی این شهر جدید نتونستم یه دوست صمیمی پیدا کنم از بچگی این حس شمارو داشتم اما از ۲۵ سالگی به بعد نمیزارم حس دوست داشته نشدن به من غلبه کنه باید اول خودت خودت و دوست داشته باشی و اهمیت نده دیگران چقدر باهات گرم میگیرن مگه دیگران کی هستن فقط خودت باش و حستو تغییربده دیگران هم تغییر می کنننکردن هم مهم نیست
آدم ها سمت آدم های با اعتماد به نفس میرن خودتو پوست داشته باش
