...
من چند سال پیش ک با شوهرم ازدواج کردم سی سالم بود و پسر شوهرم(اسمشو می‌زارم دانیال)چهارده ساله بود
من از پس انداز مجردی خودمم خرج دانیال میکردم ،لقمه از دهن خودم می‌گرفتم براش،قسمتای خوب غذا رو ب اون میدادم,میرفتم خرید اول برای اون خرید میکردم ،ب شوهرم میگفتم هرچی برای من خریدی حتما حتما برای دانیال م ی چی بخرو بیشتر از قبل بش محبت کن و...و...
ولی اون بدش میومد من خرج کنم،و حسادت میکرد شوهرم برام خرج کنه یا محبت کنه
میشه تاپیک آخرم بیای
نظر بدی
لطفاً
طبیعیه حسادت اون
چی بگم واقعا کمتر کسی مادرخوانده رو مثل مادرش خودش میدونه
احمق بودە
لایک شم لطفا
دیگه تو سن بلوغ بوده باورت میشه پسر هفت ساله من به خرید من و باباش برا خودمون حساسه باید برا اونم یه چیزی بخریم:))) پس یه جورایی طبیعیه این رفتارا
بچه بوده خب
تو سن بدی هم بوده که شما وارد زندگیش شدید
الان چند سالشه
حتکا شمارو با مادرش مقایسه میکرد
ای بابا واقعا نامادری بودن سخته خودمم نامادری هستم
نباید از خودت میگذشتی
بچه خود من برگشته امروز به باباش میگه بابا اون سری برا مامان شلوارگرفتی امروز تو آشپزخونه غذا ریخت لک شد دیگه چیزی براش نگیریاا😐کلا بدش میاد برامن چیزی بگیره
عزیزم من تاپیکهاتو میخونم بارها هم بهت نظر دادم چقدر با بچه شوهرت جدل میکنی..انگار هووت شده...همسرتم متوجه شده که داری لج بازی میکنی با پسرش و حق رو به بچه اش داره میده...تمام فکر و ذهنت اون پسر و لجبازی باهاش شده ولش کن رهاش کن
من مادر با یچه خودم کلی چالش و مشکل دارم
نوجوان هست
الان حدود ۱۶سالشه گاهی فکر میکنم اصلا من رو دوست نداره
خوب حق داره...خودت رو بزار جاش...خودتون بچه ندارین؟رفتاراش طبیعیه..انتظار بچه پیغمبر داری ازش؟
