تو بچگیم بابام خیلی خیلی بی پول بود😔همسن و سالام خوراکی میخریدن میخوردن منم با حسرت نگاشون میکردم،انواع اسباب بازی و عروسک میخریدن براشون،لباسای خوشگل...اما من🥺بعدا وضع بابام خوب شد اما من خاطرات تلخ بچگیمو یادم نمیره،الان بابام برا خواهر برادر کوچیکم همه چیز میخره،همه چیز براشون فراهمه.وقتی میبینم همه چی براشون میخره خیلی دلم میگیره،یا وقتی یه بچه دیگه میبینم که پدرومادرش چقد بهش عشق میدن و براش همه چی میخرن دلم میگیره.مگه من چیم از این بچه ها کم بود؟
چقد ما بچه های اول بدبختیم و همیشه هم بهمون کم لطفی میشه.من تو بدترین روزای زندگی پدرو مادرم همراهشون بودم و اونا قصد نداشتن بچه دار شن اما من ناخواسته به دنیا اومدم.الانم مقصر نمیدونم اونا رو چون بعدا سعی کردن برام جبران کنن ولی خب نشد،چون کودکی من اونجور که باید می بود،نبود...
