بخاطر یه خونه روستا آرامش خودمو از دست نمی‌دم عمرم دست خداست معلوم نیست اونا ده سال دیگه بیست سال دیگه زنده باشن باید اینهمه وقت زندگیم جهنم شه بشم نوکر خواهر شوهرها مهمونا و هزارتا حرف حدیث که چی یه خونه ده بیست سال دیگه بهم برسه که اونم فرسوده شده
هیچی دیگه با این شرایط خب باید مراقبشون باشی تا دم مرگ دیگه کاری نمیتونی بکنی ولی سخته از حالا آماده باش و فک کن پدر و مادر خودتن تا راحتتر بشه برات.
شوهرت مجردی خونه ساخته پس پدرشوهرت همین الان سهمشو بده مثلا نصف بزنه به نام شوهرت
من پنج ساله با مادر شوهرم زندگی میکنم
ببین حتی فرشته هم باشن دهنت سرویسه
نداشتن حریم خصوصی اولین مشکلته
نداشتن آرامش و آسایش مخصوصا اینکه میگی دختراش بهشون سر میزنن
بخدا مادرشوهر من خیلی خوبه اما بی فکر و بی مسیولیت شده الان که هیچ باردارم کمتر جای می‌ره چون من دیگه نمیتونم به پدر شوهرم برسم
اکثر مواقع این زن نیستش یا رفته خونه دختراش یا رفته خونه پسراش من میمونم و پدر شوهر ، بااینکه خواهر شوهرم خونش روبروعه شاید از ده باری که من غذا بردم برای پدر شوهرم اینا اون یبار غذا فرستاده باشه
الکی الکی شده وظیفم!
این از این ... همه هم توقع دارن تو بمونی خونه مراقب همه چی باشی!
خرج خانواده شوهر و اینچیزا میاد روی دوشتون بخواید نخواید
من که هرچی شوهرم گفت دور بیوفتیم ممکنه بقیه نزازن بابام خونه برام بخره اهمیت ندادم خدارو شکر از اینجا میرم بعد از عید
به نظرم نکن این کار رو
حساس نیستی ؟
