ما یکتا پرست به دنیا اومدیم اما آیا واقعا یکتا پرست هستیم؟
مهری از خدا توی دل داریم اما واقعا میشه اسمش رو دوست داشتن گذاشت؟واقعا پیروش هستیم؟
پس چرا بارها دستوراتش رو علنا نادیده گرفتیم؟
ما آدما معمولا هروقت جایی به سودمون باشه خدا خدا میکنیم و هرجا نباشه ناشکری میکنیم
تازه الان به قولی کامل ترین کتاب الهی هم در اختیار داریم
جدایی از کتاب دینی کلی الگو و افراد بزرگ هستن که میتونن سرلوحه زندگی مون باشن.کلی دایره مبادله اطلاعات گسترش پیدا کرده و....
مهم اینه ما واقعا دنبال چی باشیم و براش چقدر تلاش کنیم
هرچیز که در جستن آنی آنی!