نظرم راجع به آوردن بچه به دنیا

اره برای راحت بیرون رفتن و اومدن فقط ماشین شخصی لازمه.. خونمون جای خوبیه ولی کلاس و باشگاه نزدیکمون نیس.. حتی پارک هم سر خیابونه ولی شهربازیاشون ته پارکه.. اگه ماشین داشتم میبردم دوتا مادر و بچه اگه میدیدم ماهم مشغول میشدیم بازی کنه دخترم.. اگرم میدیدم خلوته و یا معتاد و لات هس بچمم برمیداشتم میبردم جای دیگه..  ولی فک کن با پای بری ببینی شرایطش اوکی نیس دوباره با پای پیاده بازی نکرده برگردونی خونه.. روان بچه بهم میریزه دیگه.. از نظر مالی در حد متوسطیم برای بچه هم از بابت خرید و.. کم نمیزاریم.. تنها مشکل ما اینه ک من ماشین شخصی ندارم.. بچم تنهایی رو زیاد درک میکنه.. 

من گفتم پدرومادر مسئولیت اینده بچه رو ندارن...

یعنی پدرومادر نمیتونن واسه اینده بچه اشون تصمیم بگیرن چون هر انسانی رسالت خودشو داره..

پدرومادر فقط میتونن راهنما باشن نه تصمیم گیرنده..

این ریپلای رو برای یکی دیگه زدم. که گفته بود بچه م اغلب تو خونه ست، من چه مادر بدی ام...

مشکل یکی مثل شما اینه که جوری فکر می کنن تمام حق و راه درست دست اوناست و الا بلا همینه که بهش رسیدن و لاغیر،... که اصلا از همون لحظه اول فقط از در هجوم و استدلال و بکوب و بزن وارد میشن. 

من که گفتم، نظر هر کی این باشه که بچه نباید آورد به فلان و بهمان دلیل، نظر من مخالفشه. اینو هم نه به کسی تحمیل کردم و نه خودم رو مرکز تمام تفکرات عالم دیدم.

اینجوری خیلی سخته 

من نزدیک خونم بچمو وقتی سه چهار ساله بود کلاس ژیمناستیک می‌بردم 

همونجا با چند نفر دوست شدیم و بیرون می‌رفتیم 

بعد هم که رفت مدرسه و اونجا با مادرهای دوستاش بیرون می‌رفتیم و ...

حتی یه پارک کوچولو سر کوچه مادرم هست که دخترم اونجا با کلی بچه ها دوست شده و قرار میزارن میرم اونجا دو ساعت بازی میکنن و ما مادرها با هم وقت می‌گذرانیم 

شما نمیتونی با اسنپ هم بری؟

من باشم اسم بچمو کلاس می‌نویسم و با اسنپ میرم و میام نهایتا هفته ای یه روز 

تو و طوبی و ما و قامت یار

فکر هرکس به قدر همت اوست.

شما هم موفق باشید😊

خب این منطقیه 

قطعا هیچ کس نمیتونه برای بچه در آینده تصمیم بگیره و فقط می‌تونه راهنما باشه 

خب روی دست من ریپلای زدی عزیزم 

منم والا اصلا فکر نکردم کاملا حق با منه و ...

من فقط نظر خودمو گفتم و تمام

همونطوری ک خودتم گفتی بچه ها باهم فرق میکنن.. شرایطها هم فرق میکنن.. همه دوس دارن در شرایط خوب زندگی کنن.. منم بچم روحیش اینجوریه ک نیاز ب همبازی داره. نیاز ب معاشرت داره. با آشپزی کردن خوشحال میشه ولی اونم محدوده زمانش.. و حسرت همبازی داشتن رو پر نمیکنه براش.. من دلم نمیخاد مادر بدی باشم.. درسته مادر بدی شدم بخاطر شرایطم.. ولی دلم نمبخاد باشم.. باید ک فکری کنم.. چون دلم میخاد بهترینارو براش فراهم کنم. 

پیاده روی و خرید دوروبر خونه میبرمش..  کیک پزی هم باهم انجام میدیم لذت میبره.. ولی نیاز دختر من با اینها حل نمیشه.. اون دلش هر روز پارک رفتن میخاد و همباری داشتن میخاد.. هزار مدل اسباب بازی هم داره و لوازم شهربازی داره  ولی جالب نیستن براش.. 

بله قطعا کسی نمیتونه جای یه بچه که باهاش بازی کنه بگیره براش 

ولی اگه واقعا میخوای بچه دوم بیاری باید زودتر بیاری چون فاصله سنی زیاد بشه اصلا به درد بازی با هم نمیخورن 

ولی به نظر من بچه ها معاشرت نیاز دارن حتی اگه دو تا یا بیشتر باشن

باشگاه میبرمش چون نمیتونه رفیق پیدا کنه دیگه دوس نداره بره.. ب اجبار میبرمش.. ولی از وقتی دیدم بهش خوش نمیگذره منم نمیبرمش.. ب این زودیا هم نمیتونم ماشین بخرم چون تازگیا برای آیندش خونه خریدیم.. با هر کسم دوس میشم یا مشکلی داره ک نمیشه رفتامد کرد یا خودشون دوتا بچه دارن و بچه هاشون با هم مشغولن و مادرا زیاد تمایلی ب بیرون رفتن ندارن.. و یا اونا هم مث من ماشین ندارن و راحت نمیتونن بیرون برن.. و یه سری رفیق از مادرای باشگاه دخترم داشتم ک خودشون ماشین داشتن و نیازی ب وجود ما نداشتن.. خودشون مادرو بچه راحت میرفتن دور دوراشونو میزدن... فقط یکی مثل من غریبه و نیاز ب معاشرت داره ک اونم یه بیماری خاصی داره ک میترسم باهاش معاشرت کنم.. گرفتارتر از خودم ب عمرم ندیدم.

دقیقا درسته بچه ها نیاز ب معاشرت دارن.. ولی من آدم درست و حسابی دوروبرم نیس ک نیس.. اگرم باشه شرایط معاشرت نیس.. با هر کسم میخای معاشرت کنی تمایل ب معاشرت تنهایی ندارن باید کل خونواده باهم رفتامد کنن ک اونم شوهرم خیلی تمایل نداره. 

با اجازه اسی 

دوستان لطفا تاپیک آخر من رو گزارش بزنید 

بی نهایت ممنون ازتون

چه شانس بدی واقعا 

ضمنا اونا که ماشین دارن چه بی معرفتند 

تو گروه ما دو نفر ماشین ندارن و هر جا میریم خب با ماشین ما میان 

البته ما هممون تک فرزند داریم شاید برای همین با هم صمیمی شدیم 

من با بعضیا رفت آمد خانوادگی دارم با بعضیا خانمانه