خاطره ای از قبرستون

ی بار ی قبر خالی نگاه کردم واقعا ترسناک بود 

خطره ی ترسناکی ندارم اتفاقا خاطرات خوب و ارامش بخشی هستن

تنها خاطره ی ترسناک و بد پنجاه روز پیش بود که داداشمو کردیم زیر خاک هیچ کاری هم از دستمون بر نیومد 

خودم خاطره ای ندارم

اما‌ یه خاطره ترسناک از شخص موثقی شنیدم

که چند نفر باهم حسش کردن

برای خاکسپاری مادربزرگم موقعی که خواستن بیارنش نمازشو بخونیم دستام مشت میشدن بدون دلیل،برای خاکسپاری مادرشوهر دخترخالمم بازم دستام مشت شدن

هنوز نفهمیدم که چرا دستام اینجور شدن

یه بچه‌ زیر۱۰سال از اقوام‌ما فوت کرد

شب اول قبرش پدر‌مادر و عمه‌ومادربزرگ‌و عموش رفتن‌کنار مزار این بچه‌گریه‌میکردن

ساعت حدودا از ده یازده شب گذشته بود

کنار قبر‌نشسته بودن

میگفتن یهو صدای شدید ریزش آوار ولرزش زمین از قبر بغلی شنیدیم وصدای بلند جیغ یک زن که از داخل اون قبر شنیدیم

چنان شدید بود که ههمون از جا بلند شدیم‌و فرار کردیم

اون قبر روز قبل یه خانمی دفن شده بود

یه خاطره هم استاد امینی خواه میگفتن

از شخصی که با برزخ ارتباط داره

میگفت سه‌نفر که خیلیم‌آدمای آنچنان مومنی نبودن با شخصی که بابرزخ ارتباط داره رفتیم یه قبرستان قدیمی ومتروکه توی شهر قم

میگفت این شخص به ما‌گفت میخام یه میت که یه زن فاحشه بوده رو بیارم بالای قبرش شما صورت برزخیشو ببینین

میگفت یهو دیدیم روی یه قبر یکی‌اومد بالا

صورت صورته سگ

بدن بدنه بوزینه

میگفت اون‌چندهمراه فوری پس‌افتادن وغش کردن

از این اشخاص‌خودم شنیدم

آدمای اهل نماز‌و‌واجباتم نیستن که بگم خواستن‌اینجوری بتوسونن مارو

یعنی خیلی معتقد نیستن

ولی‌گفتن خودمون شنیدیم وحس کردیم

طوری که فرار کردیم‌از‌کنار قبر و جرئت نداشتیم برگردیم

ترس باید از اعمال‌وگناه باشه نه‌اون‌دنیا

اینا صورت اعمال‌ماست

اونجا‌باطن‌ما عین‌ظاهر‌ماست

برخلاف دنیا‌که ظاهر‌رو‌خوب‌جلوه‌میدیم

پیشنهاد میکنم‌مباحث آن سوی مرگ‌استاد امینی خواه‌رو سرج‌کنید وگوش‌بدین

سیدی عراقی که از ۵،۶سالگی کفن و دفن میکرده توی وادی السلام نجف داستان های ترسناکی تعریف می‌کرد 

چقد مرگ ترسناکه واقعا