من پارسال همین وضعیت داشتم . برزخ وحشتناک قبل طلاق .
۱۷ سال باهاش زندگی کرده بودم . یک پسر ۱۴ دارم و‌دو بچم سقط شده بود.
خونه به نام من بود . بیرونش کرده بودم . دقیقا یک سال و یک ماه جدا زندگی کردیم . پسرم با من و طرف من بود .دو سکه مهریه گرفتم و ما بقی قسط بندی .
خیلی خودش و خانوادش بهم ظلم کرده بودن .
ولی چند ماهه اخر التماس
همیشه با اینکه اینجا خیلیا بر علیه ات بودن حقو به تو دادم ..چون واقعا شوهرت مقصر بود.. ببین ولی الان میگم ممکنه چون شوهرت افتاد تو پروسه طلاق دیگه آدم شده باشه و قدرتو بدونه ..
دیگه مواظب رفتارش هست مطمعنا خانوادشم میشینن سرجاشون..پس برگرد سر زندگیت و مثل ملکه زندگی کن
گفتم حق طلاق بده
قبول کرد حق طلاق محضری گرفتم .
همه دوستام بیشتر مشاورین و خواهرام میگفتن برنگرد و طلاق بگیر چون اون عوض نمیشه و اشک تمساح و ...
ولی بهش فرصت دوباره دادم .
به خاطر پسرم و ارامش خودم .
به خاطر بخشش خدا .
ببین از فروردین اشتی کردیم الان ۸ ماهه
واقعا بهتر از قبل شده
کاش این جنگ ها را سال اول ازدواج میکردم . اونزمان طلاق راحت تر و کم حاشیه تر بود . و اگه ادب میشد اینجور مجبور نبودم اینهمه سال تحمل کنم .
چی دوست داری بشنوی بگوهمونوبهت بگم
حق طلاق گرفتی پس هر وقت خواستی میتونی پرونده رو به جریان بندازی
طلاق نه فرار میکنه نه تموم میشه
ولی ممکنه بعدها به خودت نهیب بزنی کاش یه فرصت دیگه بهش میدادم
شاید بهتر شده بود
شاید فرق کرده بود
برا فرار از این عذاب وجدان بهش فرصت بده
شاید یه شروع جدید و یه زندگی جدید در پیش باشه
مهمترین نکته اینه
اون قطعا ذاتش عوض نخواهد شد . و خانواده اش هم همچنین .
پس اگه فرصت میدی باید خودت تغییر کنی . حساسیت هاشو بفهمی و با سیاست تر و مهربانتر باشی و در جای لازم محکمتر و مقتدر .
بیشتر باهاش حرف بزنی و همیشه در مورد بهبود رابطه تون کم کم حرف بزنید .
مشاوره رفته ؟اینا درمان داره شاید مشکلاتش حل بشه
اگه جنگ اعصاب داشتین پس دوباره همون اش و همون کاسه س اگه چیزی تغییر کرده منظور اون‌چیزایی که باعث جنگ میشد به برگشت فکر کن اگر تغییر نکرده فکر نکنم درست بشه من اصلا دلم نمیخواد بگم طلاق بگیر چون میترسم گناهش بیاد گردنم ولی توروخدا زود تصمیم نگیر من خودم تو جنگ و دعوا بزرگ شدم ارزو میکردم کاش فرزند طلاق بودم اینطوری کمتر روح و روانم اسیب میدید به خاطر بچه تونم شده اکه فکر میکنی باز جنگ اعصاب خواهید داشت برنگرد اما در غیر انصورت باز بیشتر فکر کن
یه بار هم میخوای فرصت بده تا برای خودت و خودش همه چی روشن بشه و اگه خواستی بری دیگه تردید الان رو نداشته باشی
طلاق خیلی،سنگینه . بعدش میفهمی.
و اینکه
الان تا تنور داغه یک سری تعهدات بین خودتون مکتوب کنید به عنوان شرط و شروط .
مثلا اینکه دیگه حق نداره جلو بچه فحش و سر و صدا باشه و ....
و هر دو امضا کنید و قسم بخورید متعهد باشید .
من از فرصت استفاده کردم و گفتم خانوادش نیان . چون نود درصد مشکلات ما از خانوادش بود .
ببین قطعا بعد چند ماه اشتباهاتی میکنه
ولی زود خودشو جمع میکنه چون چشمش ترسیده .
تو هم اصلا تهدید نکن . اگه روزی چوب خط هاش پر شد
یواشکی بفروش و طلاقت بگیر و برو
فقط یادت باشه برگشتید هی بهش سرکوفت و تذکر ندی .
میگم طلاق خوب نیست چون فکر نکن بعد طلاق گل و بلبل
مردهای دیگه صد در صد نیستن عزیزم
دخترت میشه بچه طلاق
درسته جامعه تغییر کرده و‌بچه های طلاق زیادند و عادی شده . ولی خودتم میدونی واقعا عادی نیست . بچه در مدرسه متفاوت میشه . پدر و مادرش جدا شدند . همیشه یک حس بد ته دلش هست و ...ناپدری داستان های خودش داره .
من اطرافم زن و مرد طلاق گرفته زیاد دیدم واقعا اونجور که برخی ظاهر نشون میدن نیست . به خصوص با بچه
چه برای زن چه مرد
برادرم با دو بچه طلاق گرفت . الان دو ساله ازدواج کرده . زن دومش ظاهرا خوب بود و بهتر از قبلی . و برادرمو دوست داره .
ولی در نقش نامادری یک هیولا است . پسرش شب ادراری گرفته و ....
با توجه به آخرین دعواتون
و خشونت و دیوونه بازی که شوهرت اونجا از خودش نشون داد
من اگر جات بودم، به خاطر ترس از امنیتم هم که شده دیگه میترسیدم باهاش زندگی کنم
اما نخواستم اینو اول برات بنویسم... گفتم کامنتی که در مورد جدایی دو نفر که بچه دارن، ندم...
برای همین ارسال نکردم و از تاپیکت اومدم بیرون..... اما این کاربری تو ندیده بودم و زدم روی اسمت و تاپیک هات رو دیدم.... برای تصمیم گیری بهت پیشنهاد میکنم بری دو سه تا تاپیک اولی همین کاربری تو بخونی.... من فقط تیترشون رو دیدم و البته تاریخ..... به خودت هم توصیه میکنم حداقل تاریخ شون رو نگاه کنی ...
و بگذریم از تاپیک قبلی ت که اونم رفتارش واقعا غیرانسانی بوده با تو ، به عنوان یک زن و یک انسان .....
