من وقتی ۱۱سالم بود عاشق تکواندو بودم ولی خانواده ام اجازه ندادند اونموقع گفتن دختر وچه به اینکارا حسرتش موند به دلم الان ۳۳سالمه پسرم ۸سالشه دارم میفرستمش تکواندو خودشم عاشق تکواندو هست شدیدا گاها میرم باشگاه تمریناتشونو میبینم عشق میکنم وقتی پسرمو تو لباس تکواندو میبینم ذوق مرگ میشم حتی پسرم میگه مامان بیا تو هم شروع کن تکواندو رو بخاطر عشقی که بهش داری ولی دیر واسم هر چیزی سر وقت خودش مربی پسرم هر چی یادشون میده میاد واسه منم یاد میده چون میدونه چقد ذوق میکنم ولی شما حتمابرو چون هنوز جوونی وجاداری حالا المپیک هم نشد مهم نیست مهم اینه از علاقه ای که داری ودنبالش میکنی ولذت میبری نمیدونی من چه کیفی میکنم وچه ذوقی میکنم وقتی تمرین بچه ها رو میبینم
مربی تکواندو هستم
هیچ وقت دیر نیست
آره چرا که نه .اصن مدال به کنار .میتونی بعدش مربیگری شروع کنی .راحت تابعیت میتونی بگیری بری ازین کشور. فقط باید تلاش کنیم .کارت عالی در بیاد
الکی میای اینجا نظر بپرسی که به چی برسی؟
ناامیدت کنن؟
برو دنبال علاقه‌ت
اگه فقط جایزه و مدال مهمه برو رشته‌ای که زودتر بهش برسی
ولی نیا بگو برم یا نه که با شوهر و کوفت و ... بخوان منصرف کنن
اگه علاقمه مندی برو نه بخاطر مدال یا افتخار و....
من ۱۱ ساله ککواندو کار میکنم🙂
