درسته خب قطعا حس مقدسیه ولی شما تنها کسی نیستید که والدینش دوستش داشتن و همه ی پدر مادرا سعی میکنن بخاطر بچهاشون هر کاری کنن ولی ادم رفته رفته سنش بیشتر میشه و زندگیش جدا میشه ، این ب این معنی نیست که ما والدینمون رو فراموش میکنیم یا نادیده میگیریم بعد جدا شدن ولی خب مسئولیت تنها بودن و زندگی رو تنها ب دوش کشیدن روی دوش خودمون میفته و والدین فقط یه بخشی از کودکین که وظیفه مراقبت از مارو دارن تا وقتی بزرگ شیم و بتونیم روی پای خودمون بایستیم و خب از یه جایی ب بعد باید براشون جبران کنیم ولی نه اینکه بار بیشتری رو دوششون بذاریم و دائم بهشون بچسبیم و جدا نشیم و مسئولیت از دست دادنشون که یکی از مسئولیتای بزرگسالیه و برای همه اتفاق میفته بندازیم به دوش اونا و بخوایم زودتر ازین دنیا بریم ، باید بمونیم و بعد اوناهم ادامه بدیم بخاطر تموم کارایی که در حقمون کردن تا ادامه بدیم ؛)    خودتون بعدها بیشتر متوجه میشید و شاید از عشقتون چیزی کم نکنه ولی از وابستگیتون حتما خواهد کرد .