من یه مَردم…
یه مردِ بی‌کس، بی‌صدا
که دیگه چیزی برای از دست دادن نداره
فقط یه روح خسته توی یه جسمِ فراموش‌شده
زندگی برام یه راهِ بی‌برگشته
هرچی رفتم، بیشتر گم شدم
هرچی خواستم، بیشتر شکستم
تا جایی رسیدم که دیگه حتی نمیخوام فردا رو ببینم
آرزوم؟
مرگ…
آروم، بی‌صدا، بی‌درد
یه رفتنِ بی‌برگشت، یه نبودنِ بی‌حرف
دیگه هیچ حسی ندارم
نه امید، نه ترس
فقط یه خستگیِ عمیق
که از چشمام میباره، از صدام میلرزه، از نگاهم داد میزنه
یه خستگی که با هیچ خوابی خوب نمیشه
یه درد که با هیچ حرفی آروم نمیگیره
من اونم که همیشه گفت "خوبم"
چون کسی نبود که طاقت شنیدنِ "خوب نیستم" رو داشته باشه
اون که همیشه قوی نشون داده شد، چون کسی نبود که ضعفشو ببینه
اون که توی جمع، لبخند زد
ولی توی تنهایی، با خودش حرف زد
با خودش گریه کرد
با خودش مرد…😔😔💔💔
این پست، صدای یه مرده
که هنوز نفس میکشه، ولی دیگه زندگی نمیکنه 💔
که آرزوش مرگه، نه برای جلب توجه
نه برای انتقام
فقط برای آرامش، برای سکوت، برای نبودن…
