جواب کوتاهش اینکه دیدم ارزشه اونقدر غذابی که کشیدم رو نداشت.دیدم عشق و تجربه ی عشق شرایط داره .این شرایط هر چیزی میتونه باشه ولی مهترین داشتن آدمیه که ارزشوو داشته باشه
آماده که قطعا نبودم
ازدواج
مادر شدن
بیشتر در عمل انجام شده قرار گرفتم
نه من
فکر میکنم خیلی از دهه هفتادیا با یک ازدواج مصلحتی در سن کم بدون آمادگی وارد زندگی شدن
آقایون کمتر ولی خانما تعدادشون بیشتره
الانم برای مادر بودنم جونمم میزارم
اما خودم فرسوده ام انگار
چند وقته نای هیچ کاری رو ندارم
حتی دلم میخواد شغلمو هم کنار بزارم
راه اول راهیه که خیلی ها رفتن یعنی سوختن و ساختن.راه دوم اینکه خودخواهی کنی و بری دنبال جدایی .اینا راه هایه که ۹۹ درصد کسایی که بریدن انتخاب میکنن.ولی یه چیزم هست .اینکه یه راه اختصاصی با توجه به شرایطتت پیدا کنی.شما انگیزه ندازی.احساس خوبی نسبت به جایگاهت و خودت نداری حالا به هر دلیلی.سعی کن یواش یواش راه خودتو بسازی.روز اول یه قدم بردارم.روز دوم دوتا.میدونم حرف زدن و نظریه دادن تا وارد عمل شدن خیلی متاوقته.ولی اینو بدون توی این دنیا تنهایی .فقط روی خودت و خدات حساب کن
سه ساله مشاورم داره دقیقا اینارو میگه
ته خط نیستم
خیلی زیاد جنگیدم
یه جنگجو که زخمیه وخسته
درحال حاضر نیاز به رفرش دارم
اما تایمی پیدا نمیکنم برای خودم
حتی دلم خواب میخوادو نمیشه
مسئولیتهام زیاده
انگار دارم له میشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
