منم اوله ازدواج با مادر شوهرم زندگی میکردم
روم نمیشد بخوابم ساعته۷بیدار میشدم میرفتم طرفه اونا کمکش صبحونه آماده میکردم وبقیه راصدا میزدیم باهمدیگه میخوردیم و بعدم جمع میکردیم و باز باهم کارای خونه رو میکردیم ومشغوله ناهار میشدیم
من خودم خودکار بودم دوس نداشتم کسی بهم دستور بده
هیچوقتم دعوا پیش نمیومد بعدم باخوبی وخوشی جداشدیم و از اونجا رفتیم
شمام باید باهاش همکاری کنی اونکه نوکره تو نیست که
ساعت 10.5 نیم میرید برای صبحانه و منت میذارید که لطف کردید و 12 نرفتید؟!!
مگه مردم مستخدم شما هستند؟!!
مگه چاقو بیخ گلوی شما گذاشته شده بود که زندگی به این شکل رو قبول کنید تا الان از عالم و آدم طلبکار باشید؟!!
هر چند شما فقط از همسرتون باید متوقع باشید نه مادرشون
همسرتون باید مسکن مجزا برای شما تهیه کنند و اگر خودتون این شرایط رو قبول کردید پس دیگه جای ناراحتی و گله نداره
چند سالته؟؟؟
حالا عروس عمه من خونه جدا هم داشت که با خونه عمه ۲ کوچه فاصله داره ولی از ۷ روز هفته شاید ۶ روزشو خونه عمه میمونن شب هم میخوابن صبح هم عروسش تا ۲ ظهر میخوابه عمه که از مدرسه میاد بیدارش میکنه یه لقمه صبحانه بخوره که بعد نهار بیاره عمه
به شوهرت بگو من مامانتو دوس دارم ولی اگه میخای رابطه ما خراب نشه جدامون کن.خودت میتونی صبح تا شب با مادره من سر کنی؟
من میگفتم به شوهرم خونه ی جدا بگیر بیام
اونم میگفت نه ، اگه میای با من و مادرم زندگی کنی بیا
منم نمیخاستم برم
ولی مادر خودم مجبورم میکرد
میگفت برو بعد ۳ .۴ سال خونه میگیره و...
حتی مامانم هم حمایت نکرد
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
