خانواده من این مدلی‌ان که چیزی رو هم اونا انتخاب کنن بازم مسئولیت و وبالش به گردن منه . پس ترجیح دادم چه خوب چه بد خودم انتخاب کنم برامم مهم نیست که چه نظری دارن من یه عمر قراره با بد و خوب این زندگی بسازم پس چه بهتر که خودم انتخاب کرده باشم نه دیگران .
یه نمونش انتخاب رشتم به اجبار علاقمو ازم گرفتن و فرستادنم چیزی که خودشون خواستن تهش هم چیزی از تو اون درس در نیومد که هیچ افسردگی هم گرفتم و زندگیم زیر و رو شد آخر سر انداختن گردن خودم گفتن خودت خواستی اگر نمی‌خواستی که حرف ما رو گوش نمی‌دادی 😑
با شوهرم هیچوقت مشکلی نداشتیم با هم و هنوزم مثل لحظه اولی که دیدمش و به دلم نشست دوسش دارم . با همه احترامی که برای بابام قائلم اما بابام چه خوشش بیاد از شوهرم چه نیاد برام مهم نیست این منم که قراره عمرمو با این آدم شریک بشم باهاش شاد باشم باهاش غمگین باشم و ... نه بابام .
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
