عزیزم
خدا برای هم نگهتون داره. چه عشق قشنگی
از همین در وارد شو. بگو من خیلی غصه میخورم که هیچ یادگاری از عشقمون نداریم. بگو رویای بزرگ کردن بچه تو رو دارم. از احساساتش استفاده کن. قلقش رو خودت داری دیگه
متاسفانه مادرا و طرز فکرشون خیلی رو بچه ها تاثیرگذاره. بگو مادرت شما رو داره و کمبودی حس نمیکنه. ایشون نمیتونه در جایگاه ما باشه و من رو درک کنه
البته عزیزم حقیقتا همه اینایی که میگم جهت اینه که بتونی همسرت رو راضی کنی. وگرنه من خودمم اونقدرا عاشق بچه نیستم. اگر همسرم رضایت میداد میرفتم یه بچه رو به سرپرستی میگرفتم. وگرنه به عنوان کسی که مادری رو تجربه کرده بهت میگم اونقدرا هم چیزی رو از دست ندادی. پس خودت رو اذیت نکن. اما اگر واقعا دوست داری سعی کن راضیش کنی که به خواسته ت برسی