📝
تو استوری‌ها از دوستانم پرسیدم؛ ”اونهایی که خیلی وقته ازدواج کردن به اونهایی که تازه ازدواج کردن چند تا توصیه خوب بکنن!“
دوستی نوشت؛ بقیه از روو دست تو رفتار مناسبت با شریک‌ت رو یاد می‌گیرن.
+ پیش خانواده، فامیل و… با صدای بلند ازش دفاع کن و تو خلوت و با صدای آروم گِله!
دوست دیگری نوشت؛ مشکلات‌تون رو تا جایی که میشه به خانواده‌ها انتقال ندید
+ شما شاید یادتون بره! ولی پرونده تا ابد تو ذهن اونها بازه و وقتی پای خانواده رو وسط می‌کشید، بحث دو نفره تبدیل میشه به درگیری چند نفره.
نوشته بود؛ تا می‌تونید حرف بزنید. از احساساتتون، از تنش‌هاتون، از تعارضات‌تون و از حس و فکری که به ذهنتون میاد!
+ وقتی حرف نمی‌زنید ذهن قصه خودش رو می‌سازه و همیشه هم بدترین سناریو رو برمی‌داره.
می‌گفت؛ چیزی که انتخاب کردی رو زور نزن عوض کنی!، یه سری تغییرات کوچیک اتفاق میفته، اما اساسی نه!
+ رابطه‌ای که در اون یکی نقش مربی میگیره و دیگری میشه شاگرد!، فارغ‌التحصیلی نداره.
نوشته بود؛ فقط و فقط احترام...
+ احترام مثل آبه، جون میده به رابطه و نباشه حاصلخیزترین خاک هم بی‌فایده‌ست. عشق بدون احترام مثل گل بدون آب می‌مونه که دو روز اولش قشنگه و فرداش پژمرده میشه.
نوشته بود؛ اگه هنوز بین همسرت و خانواده‌ت گیر می‌کنی!، فقط متاهل شدی. بزرگ نه!
+ بعد از ازدواج اول همسرت، دوم همسرت، سوم اگر فرزندی بود و در نهایت چهارم خانواده مبدا در اولویته.
می‌گفت؛ بد خانواده‌تون رو به همسرتون نگید و بد همسرتون رو به خانواده‌تون نبرید!
+ نخواسته جبهه‌ها ساخته میشه و جنگ سرد بدون صدا وارد زندگی‌تون میشه. به جای ساختن جبهه دو طرفه، بذارید مرز احترام سرجاش بمونه.
عزیزی می‌گفت؛ مسائل حل نشده رو به امون خودش رها نکنید!
+ مشکلات حل نشده فراموش نمیشن!، میرن پس ذهن و ته قلب و یه روز تو بدترین لحظه‌ها بالا میان. یه وقت خالی تو یه فضای عادی بشینید چند کلام در موردش حرف بزنید.
می‌گفت: تجربه به من نشون داد که؛ تا وقتی مسائل اساسی دارید که حل نشده، بچه نیارید به نفع همه‌ست!
+ بچه بیارن درست میشن! یه افسانه قدیمیه. با حضور بچه مشکلات بیشتر و پیچیده‌تر میشن و بچه؛ پایان دعواها نیست!، شروع نوع دیگه‌ای از تعارض‌هاست.
و در نهایت نوشته بود که؛ عاشق بودن یه چیزه و شریک بودن یه چیز
عشق احساسه و شراکت تمرین. از همین الان تمرین شراکت کنید. شراکت در کارهای خونه، کارهای بیرون، تصمیم گرفتن، بودجه‌بندی کردن و حتی قهر و آشتی...
👤دکتر امید امانی
📝
هنر والدگری
جنگ هم که شد، اولین کاری که کردم مرتب کردن خانه بود. سختی که می‌آید، خانه باید مرتب باشد.
خانه خط مقدم است. چه در جنگ، چه در مشکلات و چالش‌ها و چه در جدال‌ها و کشمکش‌ها. خیالت از خانه که راحت باشد، پناهگاه که داشته باشی، راحت‌تر می‌توانی به بقیه مشکلات زندگی‌ات فکر کنی.
من در روزهای خوب و آرام زندگی خیلی به مرتب بودن خانه دقت نمی‌کنم. آنقدر همه چیز خوب هست که شلوغی گوشه هال به چشم نیاید و کاری با آن نداشته باشیم ولی وقتی مشکلات از جای دیگر سرریز کرده‌اند، تحمل شلوغی کابینت و لک زعفران کار راحتی نیست. می‌شود پر کاه روی شتر که او را زمین می‌زند.
مشکلات مال مامان و باباست. بچه‌ها دنیای خودشان را دارند. خانه باید امن باشد، روتین‌ها باید به جا باشد، زندگی باید جاری باشد حتی اگر مامان و بابا دارند زیر باز مشکلات‌شان دست و پا می‌زنند.
هنر والدگری فقط غذا دادن و مراقبت و آموزش کنترل خشم نیست. باید بتوانی گرمای خانه را متعادل و قابل زیست نگه داری. باید مراقب احوالات خودت و بچه‌ها باشی که خیلی نوسان شدید نداشته باشد. خودت نوسان‌ها را به جان بخری و یک جریان متعادل به خانه بدهی.
خانه توی سختی‌ها باید امید اول و آخر باشد. چی بهتر از آب خنک توی گرمای تابستان و تخت مرتب بعد یک روز شلوغ و لباس‌های شسته شده برای یک روز تازه؟!
همین مراقبت‌های کوچک گاهی ما را از مرز فروپاشی عقب می‌راند. گاهی فشار مشکلات آنقدر زیاد می‌شود که زورت به هیچ چیز جز سابیدن کف سینک و برق انداختنش نمی‌رسد.
زندگی را باید ادامه داد، مخصوصا با بچه‌ها و بخاطر بچه‌ها. زندگی را باید با همه سختی‌ها و فشارهایش با تشریفات برگزار کرد. اولین و آخرین فرصت ما برای زندگی همین روزهایی است که سپری می‌کنیم، حتی با وجود سختی.
مادرم که فوت کرد بابام هم تقریبا ولمون کرد ، منم ۱۹ سالم بود به شدت ترسیده و بی پناه بودم. یکی آشناها پیش مادر این مردک تعریف کرده بود که یه دختری هست ثواب داره بیایید بگیریدش برای پسرتون که تازه یه زن هم طلاق داده بود چندماه پیشش! اومدن و هی گفتن مث دختر خودمون میمونی و ... چون سابقه خانوادگی خیلی خرابی داشتن و یه دختر با شرایط نرمال کسی بهش نمیداد. من مجبور شدم. روز عقد محقر محضریم آخونده گفت اینجا رو امضا کن من اشتباهی میخواستم اونطرف رو امضا کنم جلو همه لگد زد تو پام ! آخونده خجالت کشید سرش رو انداخت پایین 😔😔😔
برای توصیف احوال همسر شما:
تهش میرسیم به حرف عباس معروفی:
«آدمی که همیشه هست، دیگر دیده نمی‌شود.»
