ی چیزی میگم بدون قضاوت و تعصب نظر بدین فقط و بگید چکار کنم واقعا خسته شدم دیگه تحملم تموم شده

اون چند روزی که پسرش میاد شما میتونی بری خونه مادرت یا خواهرت؟ بگو کار پیش اومده باید برم 

حدقل ۳ روز نباشی توی خونه و بعدشم ک میای خیلی سروسنگین باهاش رفتار کنی 

بشین باهاش درد و دل کن 

بگو الان رفتی دانشگاه اگه کیس مورد مناسبی پیدا کردی بگو تا بریم برات خواستگاری و مستقل بشی 

اول اینکه عزیزم اون پسر هرکاری کرده باشه پسرو پدر هستن و دعوای خانوادگی همیشه تو خونه ی همه هست و شما از اول شرایط همسرتون رو میدونستید ‌که اون بچه دار هست و نباید ازدواج می‌کردید لطفا تو روابط شون دخالت نکنید بله اون هم از اموال پدرش حق داره بچه اش هست خیلی باهاش گرم نگیر ولی احترام بزار 

حقیقتا بنظرم تنها راهش اینه کلا شوهرت خر کنی پول بگیری طلا بخری سرمایه درست کنی

یک زن با سیاست با سیاست 

چون راهی نداری واقعا خونه پدرش و نمیتونی بیرونش کنی

لج بازی با شوهرت ب حرف خواهرت تو از چشم شوهرت فقط می نددازه و عرصه برا پسرش باز میکنه

قطعا شوهرت یک مرد میانساله و بدون اگه طرف باشه ب احتمال قوی طرف پسرش میگیره

یه همسایه داشتیم شرایطش همینجوری بود 😐 سعی کن براش زن بگیرید یا اگه دوست دختر داره براش بگیرید بره سر زندگیش . 

متاسفانه مرداي ايراني كلا يك نوع اختلال شخصيت خيلي حاد دارن:"كافيه شما از يكي خوشت نياد و اين رو بيان كني، ديگه ميچسبن در ك.ون همون شخص و دائم ازش حرف ميزنن و اصلا ديگه هيچكسيو جز اون نميبينن!!!"

خيلي كار خاصي نميتوني بكني، منتهي مقاومت كن و جايي كه دوست نداري نرو! واقعا هيچكس نميتونه مجبورت كنه

عزیزم بهتره حتماا با مشاور خوب احساسات و شرایطتت در میون بزاری تا بتونه کمکت کنه قدم به قدم بتونی اوضاع رو رو به بهبودی ببری ...به نظرم پسرش کمی که بزرگتر بشه هیچ وقت دیگه سمت شما نمیاد الان بچه های خود ادم یادی از پدر و مادر نمیکنن این آقا پسر که با شما میونه ی خوبی نداره بعید میدونم رفت و امدش طولانی ادامه بده 

عزیزم من تجربه ای ندارم که راهنمایی کنم.ولی میتونم بپرسم شما مجرد بودین و با این آقا ازدواج کردین؟

به نظرتون ازدواج خانم مجردو زیرسی سال با کسی که یه دختر داره درسته یا نه.مممون میشم اگه بقیه هم  راهنمایی کنید

از تهدیدات همسرت نترس 

 برای خودت حتما پس انداز داشته باش 

باید زودتر ازین ها جلوی همسرت درمیومدی بانو 

با همسرت باید صادقانه ،با صدای اروم ولی محکم ،شده چند بار 

صحبت کن ،زمانی که حالش و ساعتش خوشه 

بگو اذیتی ،و لازم داری حریم شخصیت حفظ بشه 

گاهی نرو باهاشون ،خدمت کار نیستی که ساپورت کنی عزیزم 

پسرش اومد غذا درست کن ولی برو تو اتاقت ،یا برو جایی 

ذهنت رو اروم کن ،وسعی کن اون ادم رو بپذیری ،به هر حال خوب یا بد اون شخص رو 

از همسرت بخواه ،مراعات حال شمارو بکنه ،یه خونه بده به پسرش 

بعد مثلا چیطوری میشه؟؟؟ صبور میشه یا آروم؟ 

فکر هم نکردین میدونین چرا چون درگیر احساس ذوق شوق هاتون بودین تازه احساس از سرتون پریده تفکر فکر تون کار کرده 

اینکه میترسی کسی قضاوتت کنه

که چی بشه؟